ΤΑ' ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΑΠΡΙΛΙΟΥ

 

Μνμη τς σας Μητρς μν Μαρας τς Αγυπτας.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Ες τό, Κριε κκραξα, ἱστμεν Στχους ς' καψλλομεν τοΤριδου γ' κατς γας Προσμοια γ'.

χος πλ. β' λην ποθμενοι ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Σμν διεκλυε, τς τν σεπτν ποπτεας, μολυσμν τν πρτερον, τὸ ἐπισυρμενον μιαντριον, ἡ δσασθησις, κατν σοθεφρον, πεπραγμνων συνεδησις, τν πρς τκρεττονα, σοὶ ἐπιστροφν νειργσατο· εκνι γρ προσβλψασα, τς ελογημνης Θεπαιδος, πντων καταγνοσα, πταισμτων σου πανεφημε τν πρν, ἐν παρρησίᾳ ττμιον, Ξλον προσεκνησας.

 

Τπους προσκυνσασα, περιχαρς τος γους, ἀρετς φδιον, σωτηριωδστατον νθεν εληφας, καφαιδρς δραμες, τν καλν πορεαν, κατὸ ῥεθρον κπερσασα, τὸ Ἰορδνειον, ττοΒαπτιστοῦ ἐνδιατημα, προθμως κατεσκνωσας, κατν τν παθν γριτητα· διπολιτεας, ἡμρωσας λεπτνασα σαρκς, δι' ἐγκρατεας εμνηστε, Μτερ τοδματα.

 

ρημον οκσασα, τν σν παθν τς εκνας, εσεβς πειλψας, τθεοειδστατον ξεικνισμα, ἐν ψυχγρψασα, ἀρετν δαις, κατοσοτον περλαμψας, ὡς κατος δασι, κοφως πιβανειν τος χνεσι, καγθεν περαρεσθαι, ἐν τας πρς Θεν σου ντεξεσι, κα νν παρρησίᾳ, παννδοξε Μαρα τΧριστῷ, παρισταμνη δυσπησον, ὑπρ τν ψυχν μν.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον

γμος ητρπισται, τοορανου Νυμφου, οκρυκες κρζουσι, τβραδνεις μλαινα, ἑκουσως ψυχὴ; ῥυπαρπντα σου, ἀληθς πρχει, ἀσελγεαις τὰ ἱμτια, καπς ταλαπωρε, μλλεις εσελθεν, δερο πρσπεσον, πρτλους κ καρδας σου, τῇ Ἀειπαρθνκραυγζουσα· σσππρεσβεας αντσασα καθρισον γνή, κατονυμφνος ξωσον, ὅπως μεγαλνω σε.

Σταυροθεοτοκον

Κρσιν σραλ κριταί, θανατηφρον κριθναι, σΥἱὲ κατκριναν, ὡς κριτν σε στσαντες, ἐπβματος, τν νεκρος κρνοντα, κατος ζντας Στερ, καΠιλτπαριστσσε, κακατακρνουσι, πρτς δκης, φεῦ! οπαρνομοι, καβλπουσα τιτρσκομαι, κασυγκατακρνομαι Κριε· θεν καπροκρνω, θανεν πρ τζν, ἐν στεναγμος, ἡ Θεοτκος κραγαζε, μνε πολυλεε.

 

Ἐὰν δτχῃ ἐν Σαββτῳ, λγε τὰ ἑξς διμελα.

Δξα... Ἦχος β'

Ττς ψυχς θηρεματα, κατπθη τς σαρκς, τξφει τς γκρατεας τεμες, ττς ννοας γκλματα, τσιγτς σκσεως ππνιξας, καὶ ῥεθροις τν δακρων σου, τν ρημον πασαν κατρδευσας, καὶ ἐβλστησας μν τς μετανοας καρπος· δισου τν μνμην σα ορτζομεν.

Κανν ... Θεοτοκον

τε, ἐκ τοξλου σε νεκρν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Στνω, ἐκ βαθων τς ψυχς, ὅταν ννοσω μου Κρη, τπλημμελματα, τπτω δτστθς μου, κρζων τ· μαρτον, καπροσππτω σοι Δσποινα, ζητν μεταγνναι, πλιν δὲ ἠλθιος ν περιπερομαι· Ομοι τκακσυνηθείᾳ! Τατης ον με λτρωσαι τχει, καπρς σωτηραν καθοδγησον.

 

πολυτκιον χος πλ. δ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ν σο μτερ κριβς, διεσθη τ κατ' εκνα· λαβοσα γρ τν Σταυρν, κολοθησας τ Χριστ, κα πρττουσα δδασκες· περορν μν σαρκς, παρρχεται γρ, πιμελεσθαι δ ψυχς, πργματος θαντου· δι κα μετ γγλων συναγλλεται, σα Μαρα τ πνεμ σου.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Μετ τν συνθη Στιχολογαν, ο Καννες τς μρας κα τς γας.

 

Κανν τς γας, ο κροστιχς,

 

θλ' ρετς Μαρης γλαφρονος σμασι μλπω.

Ποημα Θεοφνους.

 

δα' χος β' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐν βυθκατστρωσε ποτέ, τν Φαραωντιδα πανστρατιν, ἡ ὑπροπλος δναμις, σαρκωθες, ὁ Λγος δέ, τν παμμχθηρον μαρταν ξλειψεν, ὁ δεδοξασμνος Κριος· νδξως γρ δεδξασται».

 

γλαας τς πλησιφαος, κατς φωτοδτιδος μαρμαρυγς, νν εροσα τν λλαμψιν, τν ψυχν μου δομαι φωταγγησον, σκοτισθεσαν τος πθεσι, σοτας κεσαις, ἔνδοξε Μαρα τας πρς Κριον.

 

Θανατοσα πλαι τν ψυχν, ὑπτς τοῦ ὄφεως πιβουλς, καπαραλγοις πρξεσιν, ἐγκατολισθανουσα, καπρς βραθρον πωλεας μππτουσα, τκρεττονα ελου, κατν πικρων κατεφρνησας.

 

Λογισμος τποις μπαθς, χρανουσα τπρτερον, τεγενς τς ψυχς καὶ ἀδολωτον, κατδυσωδστατον, περιβλαιον τς φθορς περιφρουσα, τς καταλπτου δξης, ἠμνημνεις τοΠοισαντος.

 

κρασίᾳ τρφουσα τν νον, κατματαιτητι τν δονν, τος ραστς φαυλζουσα, μετουσας κρεττονος, ἀπετεχισας σεαυτν, Ἀξιγαστε, ἀντιβαλλομνη, πσης μαρτας τν θραστητα.

Θεοτοκον

υπωθντα πθεσι τν νον, κατος παραπτμασι, μωλωπισθντα καδεινς κλονομενον, ἡ τν νυπστατον, καζωρυτον φθαρσαν κυσασα, Κεχαριτωμνη, κθαρον καὶ ῥῦσαι τν πταισμτων με.

 

δγ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐν πτρμε τς πστεως στερεσας, ἐπλτυνας τστμα μου π' ἐχθρος μου· ηφρνθη γρ τπνεμμου ν τψλλειν· Οκ στιν γιος ς Θες μν, καοκ στι δκαιος πλν σου Κριε».

 

πτερθης τπθτῷ ὑπερθέῳ, καδξης φθειρομνης πορραγεσα, προσγγισας κραυγζουσα τΔεσπτ· Οκ στιν γιος ς Θες μν, καοκ στι δκαιος πλν σου Κριε.

 

Τξλπροσελθοσα τς μαρτας, καγνσιν μυηθεσα θανατηφρον, προσδραμες τξλτζωηφρῳ, Χριστκραυγζουσα· ΣεΘες μν, καοκ στι δκαιος πλν σου Κριε.

 

ρσθης τς ρρτου φωτοχυσας, καπντων τν προσκαρων περιδοσα, ἀνδραμες πρς υλον θεωραν, ἐν πστει κρζουσα· ΣεΘες μν, καοκ στι δκαιος πλν σου Κριε.

Θεοτοκον

Συνφθημεν ττκσου Θεοτκε, τας θεαις τν γγλων χοροστασαις· τν Κτστην γρ συνλαβες πορρτως, καὶ ἐσωμτωσας τν κατληπτον· θεν Θεοτκον σε πντες σβομεν.

 

Κθισμα χος πλ. δ'

Τν Σοφαν καΛγον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τσκιρτματα πντα ττς σαρκς, χαλινσασα πνοις σκητικος, ἀνδρεον πδειξας, τς ψυχς σου τφρνημα· τν γρ Σταυρν ποθσασα, Κυρου θεσασθαι, ἱερς οδιμε, τκσμῳ ἐσταρωσαι· θεν καπρς ζλον, ἀγγελικς πολιτεας, προθμως διγειρας, σεαυτν παμμακριστε. Διτοτο γεραρομεν, τν μνμην σου Μαρα πιστς, τν πταισμτων φεσιν ατομενοι, τοδωρηθναι πλουσως, ἡμν τας πρεσβεαις σου.

Θεοτοκον

Ες λν νεπγην μαρτιν, καοκ στιν πστασις ν μο· δεινς γρ κατεπντισε, καταιγς τν πταισμτων με, ἀλλ' ἡ τεκοσα Λγον, τν μνον φιλνθρωπον, ἐπ' ἐμὲ ἐπβλεψον, Παρθνε καὶ ῥῦσαμε, πσης μαρτας, καπαθν ψυχοφθρων, καπσης κακσεως, τοδεινοπολεμτορος, ἵνα ψλλω γηθμενος· Πρσβευε τσΥἱῷ καΘεῷ, τν πταισμτων φεσιν δωρσασθαι, τος καταφεγουσι πστει, τσκπσου χραντε.

Σταυροθεοτοκον

Τν μνν καποιμνα καΛυτρωτν, ἡ ἀμνς θεωροσα πΣταυροῦ, ἀδκως κρεμμενον, θρηνδοσα κραγαζεν· Ομοι φλτατον τκνον! ττοτο τμγιστον, καφρικτν καξνον, ὃ βλπω μυστριον; κπτομαι τσπλγχνα, καστενζειν οσθνω, καφρειν οδναμαι, καθορν σε νεκρομενον, ἀλλΔσποτα Κριε, οκτειρον Μητρς στεναγμος, καχαρς με πλησον, ὡς φησας, ἐξαναστς κ τοτφου, ὡς Θες παντοδναμος.

 

δδ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὑμνσε· κον γρ Κριε, εσακκοα καὶ ἐξστην, ἕως μοῦ ἥκεις γρ, ἐμζητν τν πλανηθντα· διτν πολλν σου γαθτητα, τν ες μδοξζω πολυλεε».

 

Μετχθης, ἐκ πατρδος νδοξε, τΠρονοίᾳ πλωϊζομνη, πρς γν τσῷ ἔρωτι, Σιωνιτν σα Μτερ, ἐν διτς ξαγορεσεως, τν πεπραγμνων ερες τν διλυσιν.

 

δλως, ὠθουμνη νδοξε, καβελτονος ποπτεας, μπροσεχς βλπουσα, τν φραστον φωτοδοσαν, τν νον πισττην καταστσασα, τς δηλας γνως τὰ ἀπκρυφα.

 

ωσθεσα, σωτηρίῳ χριτι, κατν θεαν καφωτοφρον, κατιδοσα λλαμψιν, τὰ ὄμματα κατν καρδαν, Σταυρτπανσπτπροσεπλασας, κασωτηρας νθεν κοιννησας.

 

δοσα, τφωτοειδστατον, τς Παρθνου καΘεοτκου, χαρμονικς νδαλμα, προσδραμες μετδακρων, αττς συνθκας Παμμακριστε, παραθεμνη πσης τς βισεως.

Θεοτοκον

νθη, ἀπορρτνεματι, ἀσυγκρττε προμηθεα, οσιωδς Πναγνε, καὶ ὅλον με νακαινζει, ἐκ σοσαρκοφρος προερχμενος, ὁ οσισας παντα βουλματι.

 

δε' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὁ φωτισμς, τν ν σκτει κειμνων, ἡ σωτηρα, τν πεγνωσμνων ΧριστΣωτρ μου πρς σὲ ὀρθρζω, Βασιλετς ερνης, φτισν με τῇ ἐπιλμψει σου· λλον γρ κτς σου Θεν οκ πσταμαι».

 

Συμβολικς, ἐκδημοσα τοβου, καπρς τν θεαν, κατεπειγομνη τς παθεας, τρβον θεφρον, διαββηκας πθῳ, Ἰορδνου τπεριβητα νματα, καδξης ρρτου τετχηκας.

 

ρρενωπν, τν ψυχν κεκτημνη πρς τος γνας, ὥρμησας θλοσα διαφερντως, τν ναντων, τν δυσκθεκτον πλνην, καρτεροσα νεανικτατα, ττς γκρατεας Μαρα γλϊσμα.

 

Γνμστερρᾷ, ἐκτινξασα Μτερ τν γυναικεαν, φσιν κατπθη δι' ἐγκρατεας, σλουσαμνη, ὡς ν θείῳ λειμνι, ἐν ρμπεριπολεουσα, ἔχαιρες ρσα τκλλος τοΚτστου σου.

 

Λγοις πρν, ὑποφθερας τν Εαν ν Παραδεσῳ, κατς ϊδου τρυφς κενης, ἐξοστρακσας, μηχανας πολυτρποις, νν πατεται κακαταββληται, τος νδρικωττοις σου Μτερ παλασμασιν.

Θεοτοκον

νατολν, τοῦ Ἡλου τς δξης, καφωτοφρον, ὄχημα Παρθνε τοΒασιλως ν ᾧ ἐπβῃ, ὁ Υἱὸς τοῦ Ὑψστου, κιβωτν τε τς γαθτητος, φρουσαν ν κσμΧριστν πιστμεθα.

 

δς' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐν βσσπταισμτων κυκλομενος, τν νεξιχναστον τς εσπλαγχνας σου, ἐπικαλομαι βυσσον· κ φθορς Θες με νγαγε».

 

λοτρπως θλχθης τῷ ἔρωτι, τς πιφανεας ΧριστοΠαμμακριστε, κατν παθν τν φοδον, ἀπεκροσω ωσθεσα τΠνεματι.

 

Φαιδρυνθεσα τκλλει τν ργων σου, τς παναστσεις τοσκτους διλυσας, κατν χθρν τπρσωπα, ἀπημαρωσας πνοις σκσεως.

 

ωμαλως τὸ ὄμμα τνιζες, ἐπικαλουμνη τν μνην Πανμωμον, καπρς ατν κστοτε, προσεπερειδομνη Πανεφημε.

Θεοτοκον

Ορανν νεδεχθης πρτερος, θρνος Παναμμητε τοΒασιλεοντος, σωματικς χωρσασα, τς ατοθεαρχας τπλρωμα.

 

Κοντκιον χος γ'

Παρθνος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

πορνεαις πρτερον, μεμεστωμνη παντοαις, Χριστονμφη σμερον, τμετανοίᾳ ἐδεχθης, Ἀγγλων τν πολιτεαν πιποθοσα, δαμονας, Σταυροτῷ ὅπλκαταπατοσα· διτοτο βασιλεας, ἐφνης νμφη Μαρα πνσεμνε.

Οκος

Τν μνδα Χριστοκαθυγατρα σμασιν εφημομν σε νν , Μαρα παναοδιμε, τν τν Αγυπτων μν ναφανεσαν θρμμα, τν πλνην δτοτων πσαν φυγοσαν, κακαλς προσενεχθεσαν τῇ Ἐκκλησίᾳ βλστημα τμιον, δι' ἐγκρατεας καδεσεως, ἀσκσασα πρ μτρον τς νθρωπνης φσεως· δικαὶ ὑψθης ν Χριστδιβου καπρξεως, βασιλεας ορανοφανεσα νμφη, Μαρα πνσεμνε.

 

Τπαρν Κοντκιον καὶ ὁ Οκος τς γας, ετχῃ ἐν τΤεσσαρακοστῇ, ολγονται, εμὴ ἐν Σαββτῳ ἢ Κυριακῇ, ειδ' οὐ, τΜαρτυρικν τοτυχντος χου.

 

Συναξριον

ΤΑ' τοατομηνς, Μνμη τς σας Μητρς μν Μαρας τς Αγυπτας.

Στχοι

πρε πνεμα, σρξ περρη πλαι.

Τν στινον γκρπτε νεκρν Μαρας.

Πρτῃ Ἀπριλου Μαρη θνεν εχος ρμου.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, Μνμη τοῦ Ὁσου Πατρς μν καὶ ὉμολογητοΜακαρου, Ἡγουμνου τς Πελεκητς.

Στχοι

Μακριος μακαριστς ν βίῳ,

Μακαρως νν γῇ ἐνοικεΜακρων.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, Μνμη τν γων Μαρτρων Γεροντου καΒασιλεδου.

Στχοι

Σν ΒασιλεδΓερντιος κ ξφους,

Γερν μετσχε παμβασιλως Λγου.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, Μνμη τοῦ ἁγου καδικαου χαζ.

Στχοι

χαζ Θεοπφυκεν στς πλησον,

χαζ, ὃς επεν· οΘεν μου πειρσω.

 

Τας ατν γαις πρεσβεαις, ὁ Θες, ἐλησον μς. Ἀμν.

 

δή ζ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Εκνος χρυσς, ἐν πεδίῳ Δεειρλατρευομνης, οτρες σου Παδες κατεφρνησαν, ἀθεωττου προστγματος· μσον δπυρς μβληθντες, δροσιζμενοι ψαλλον· Ελογητς εἶ ὁ Θες τν Πατρων μν».

 

Νικσαι ζητν, ὁ ἀλστωρ πσαν γν, ἀντενικθη, ὑπγυναου καυχμενος, καφρυαττμενος μετρα, κανενεκρωμνος ρται νεκρσας τν νθρωπον, κατς τρυφς τς ζωηρς ποβαλλμενος.

 

θρψας ποτέ, παραδξως τν λαν ν τῇ ἐρμοτος θεφρον σοι γεγνηται ναψυχκαπαρκλησις, τρφων πορρτδυνμει, καποτζων κραυγζουσαν· Ελογητς εἶ ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Σταυρκραταις, πεφραγμνη τν παθν τς τρικυμας, ἀπετινξω σπερ θλασσαν, θεοπτικς διατμνουσα· τς παγγελας πρς γν δέ, ἀπαθς διαβανουσα, κληροδοσαν κατοικες τν διρρευστον.

 

περοις ρμας, τὸ ἑδραον καστερρν τς καρτερας σου, καταπαλασαι ὁ ἐπβουλος, τν εσεβν οκατσχυσεν· θεν τς ατοῦ ἀπωλεας, κατεπαρου κραυγζουσα· Ελογητς εἶ ὁ Θες τν Πατρων μν.

Θεοτοκον

Σαρκοται κ σοῦ, Μητροπρθενε σεμνὴ ὁ ἀκατληπτος, καὶ ἀναπλττει ν τμτρσου, ὡς γαθς τὸ ἀνθρπινον· θεν τν φρικτν ς μεστιν, ἀνυμνοντς σε λγομεν· Ελογημνη Θεν σαρκκυσασα.

 

δη' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τν ν καμντοπυρς, τν βραων τος παισσυγκαταβντα, κατν φλγα ες δρσον μεταβαλντα Θεν, ὑμνετε τὰ ἔργα ς Κριον, καὶ ὑπερυψοτε ατν ες τος αἰῶνας».

 

Μαρμαρυγας τν ρετν κτινοφωτοειδς γλαϊσμνος, ες τν σμπαντα κσμον, διαπεφοτηκε νν , ὁ φθγγος τν κατορθωμτων σου· θεν σου τν μνμην πιστς δοξολογομεν.

 

νεκλαλτου τς χαρς, ὁ θεφρων Ζωσιμς κατηξιθη, σσαφς ν ρημτετηρηκς καβον· μνετε τὰ ἔργα τν Κριον, καὶ ὑπερυψοτε ατν ες τος αἰῶνας.

 

Συμμετασχοσα τν γερν, κατς θεας μοιβς ξιωμνη, θεοφρε μνσθης, τοΖωσιμτς ρμς, κατοτσυμψλλουσα λεγες· Σὲ ὑπερυψομεν Χριστες τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

να τν νθρωπον Σωτρ, ἐξαρπσς Θες τοβροτοκτνου, σαρκοφρος ρθης, ἐπτς γς ληθς, φυλξας γνν τν τεκοσν σε· θεν σε μνομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

δθ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἡ τν πρὸ ἡλου φωστρα, τν Θεν ξανατελαντα, σωματικς μν πιδημσαντα, ἐκ λαγνων παρθενικν, ἀφρστως σωματσασα, ελογημνη Πναγνε, σΘεοτκε μεγαλνομεν».

 

Μακαριωττης καθεας, ἠξιθης μεταστσεως, τν μυστηρων πθκοινωνσασα, κατς αγλης τς φωταυγος, πλησθεσα Παμμακριστε, κατς φρστου χριτος, ἠξιωμνη τοΝυμφου σου.

 

πτν δτων βρχως, θεοφρε πιββηκας, τς κδημας γνοσα τὸ ἀπρρητον, καμετστης τν πγς, τκλλος τὸ ἀμχανον, καταλαβοσα πνσεμνε, κατν τερπντητα τοΚτστου σου.

 

Λαμπαδηφοροσα, κακαθωραϊσμνη τλαμπρτητι, τν ρετν τν θρνον τοΠαντνακτος, ἐποπτεεις κατς ατοῦ, γλυκεας ραιτητος, κατατρυφς θεληπτε, μετδικαων συγχορεουσα.

 

Πνων κακαμτων πλουσως, ἀπολαοντες τὰ ἔπαθλα, παρΘεοΜαρα σν θεφρονι, Ζωσιμᾷ ἅπασιν μν, κα νν ατν ξιλεσασθε, τν τν πταισμτων φεσιν, παρασχεθναι τας ψυχας μν.

Θεοτοκον

φθης νωτρα πντων, ποιημτων Κρη Δσποινα, ὡς τν Δεσπτην πντων ν κοιλίᾳ σου, ὑπρ λγον σωματικς, βαστσασα καγλακτι, μητροπρεπς θηλσασα· θεν σε πντες μεγαλνομεν.

 

λοιπὴ Ἀκολουθα, ὡς σνηθες, ἡ Α' Ὥρα καὶ Ἀπλυσις.