Τῌ ΙΘ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΙΟΥΛΙΟΥ

 

Μνμη τς σας Μακρνης, ἀδελφς τοΜεγλου Βασιλεου, κατοῦ Ὁσου Πατρς μν Δου.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Ες τό, Κριε κκραξα, ψλλομεν ΣτιχηρΠροσμοια μφοτρων τν γων ντρα.

Στιχηρὰ τῆς Ὁσίας

χος δ'

δωκας σημεωσιν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

μφιλοσοφτατα, ττς ψυχς ατοκνητον, καὶ ἀθνατον δειξας· δικαὶ ἐσποδασας, ἀμιγς κηλδων, τν τς μαρτας, κακαθαρὰ ῥύπου παντς, ἀπαλλαγναι δεσμν τοσματος, μηδνα σπλον χουσα, μηδὲ ῥυτδα Θεληπτε, ἀλλ' ἁγνκαπανμωμος, τνυμφίῳ παρστασθαι.

 

φθορον τρησας, τν παρθεναν καὶ ἄσπιλον, καθαρς βιοτεσασα, καπλοτον δινειμας, τοΧριστοπληροσα, τν νομοθεσαν, ᾧ ἠκολοθησας τν γν, καταλιποσα κατπεργεια· δισοι τορνια, καορανν χαρσατο, Ἰησος φιλνθρωπος, καΣωτρ τν ψυχν μν.

 

Αγλκατελμπετο, φωτοειδεσου τπρσωπον, καθανοσης Πανεφημε, Χριστοσε δοξσαντος, ὡς ατοπαρθνον, θεοειδεσττην, ὡς λεμονα φαιδρν, ὡς συμπαθτε καθεορρμονα· ζων γρ τν σγγελον, ἐπτς γς πεπολτευσαι, καΘεεηρστησας, διβου λαμπρτητος.

Στιχηρὰ τοῦ Ὁσίου

ς γενναον ν Μρτυσι ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ς στρα παγκσμιον, νοητς νατελαντα, ττς κκλησας σε στερεματι, ἀνευφημομεν μακριε, τας θεαις σου λμψεσι, φωτιζμενοι εί, καψυχν καδινοιαν, οτιμντς σου, τν φωσφρον μραν τησως, ἱερθαυματοφρε, τν μοναστν γκαλλπισμα.

 

αρν σπερ δετερος, ττς ῥάβδου βλαστματι, θεον ερτευμα Πτερ γγονας, καὶ ὡς Μωσς δωρ σιε, ἐκ πτρας ξγαγες, ὡς λας δνεκρν, προσευχσου ξγειρας, θαυμαζμενος, τος μεγστοις σημεοις, κατας θεαις, λαμπρυνμενος εκλεαις, Δε θεφρον πανλβιε.

 

Τν τοπνεματος λλαμψιν, προφανς κληρωσμενος, πονηρας πνεματα πεδωξας, καὶ ἱερν φροντιστριον, ψυχν κατεσκεασας, ἐν σζεται πληθς, καθ' ἑκστην τιμσσου, τμνημσυνα, τος νδρεους γνας, καθαυμτων, τπαρδοξα ν πστει, Δε Πατρων τκαχημα.

Δξα... Κα νν... Θεοτοκον

Κατακρσεως λτρωσαι, Παναγα Θενυμφε, καδεινν πταισμτων με, τν νξιον, κατοθαντου πλλαξον, εχας σου καδρησαι, δικαισεως τυχεν, ἐν μρᾳ ἐτσεως, ἧς πτυχον, τν γων οδμοι μετανοίᾳ, καθαρθντα με πρτλους, κατν δακρων τας χσεσιν.

Σταυροθεοτοκον

Ἡ ἀμνς κυσασα, τὸ ἀρνον τὸ ἄκακον, ττν μαρταν λθν ἰάσασθαι, παντς τοκσμου πανμωμε, οκείῳ ἐν αματι, τσφαγν πρ μν, καζωσαν τσμπαντα, σμε νδυσον, γυμνωθντα τς πλαι φθαρσας, ἐξ ρου το σοτκου, περιβολν θεας χριτος.

 

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας

χος πλ. δ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ν σοΜτερ κριβς διεσθη τκατ' εκνα· λαβν γρ τν σταυρν, ἠκολοθησας τΧριστῷ, καπρττων δδασκες, ὑπερορν μν σαρκς· παρρχεται γρ πιμελεσθαι δψυχς, πργματος θαντου· δικαμετὰ Ἀγγλων συναγλλεται, ὁσα Μακρνα τπνεμσου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου

χος πλ. δ'

ν σοΠτερ κριβς διεσθη τκατ' εκνα· λαβν γρ τν σταυρν, ἠκολοθησας τΧριστῷ, καπρττων δδασκες, ὑπερορν μν σαρκς· παρρχεται γρ πιμελεσθαι δψυχς, πργματος θαντου· δικαμετὰ Ἀγγλων συναγλλεται, Ὅσιε Δε τπνεμ σου.

 

Καὶ Ἀπλυσις

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

Μεττν συνθη Στιχολογαν, οΚαννες τς κτωχου, κατν γων οἱ ἑπμενοι δο.

 

κανν τς γας, οὗ ἡ Ἀκροστιχς.

 

Νμφην γνν ΧριστοσΜακρνα στφω.

Θεοφνους.

 

δα' Ἦχος δ'

νοξω τστμα μου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Νυμφον τν χραντον, τς τν ψυχν ραιτητος, Μακρνα παννδοξε, ὃν πεπθησας, ὃν γπησας, ἐξ λης τς καρδας, φωτσαι δυσπησον, τος νυμνοντς σε.

 

πρχων ἡ ἄβυσσος, τς πρ νον γαθτητος, Χριστσοτν σπιλον, νμφην δξασας, τν τῷ ἔρωτι, τσκαθηλουμνην, Μακρναν τν μωμον, κα παναοδιμον.

 

Μακρνα πανεφημε, τς παρθενας τκαχημα, θερμς διετρησας, ἀδιαλβητον, δι' ἀσκσεως, τς σς καπολιτεας, τν σρκα τπνεματι, καθυποτξασα.

Θεοτοκον

Φωσφρος ντειλεν, ἐν τας καρδαις Πανμωμε, τν πστει τιμντων σε, τν Θεομτορα, καδιηγασεν, ἡμρα σελασφρος, Χριστς ὁ ἐκ μτρας σου, λμψας Θενυμφε.

 

κανν τοῦ Ὁσου, φρων κροστιχδα.

 

Δξης κροτσε τν φερνυμον μκαρ.

 Ἰωσφ.

 

χος δ'

Θαλσσης, τὸ ἐρυθραον πλαγος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Διλου, τας πρς τθεον νεσεσι, καλλωπιζμενος, τν σν Σταυρν νλαβες σοφέ, καΧριστῷ ἠκολοθησας, ττς σαρκς σου φρνημα, Δε νεκρσας δι' ἀσκσεως.

 

ρθρσας, πρς τν τς δξης δυτον, Ἥλιον σιε, ὁλοφανς γεγνησαι στρ, καπιστος κατεφτισας, τν ρετν μακριε, κατν θαυμτων σου λαμπρτησι.

 

Ξενσας, τν λογισμν σου Πνσοφε, τν ν τκσμτερπνν, ὑπερκοσμου δξης ραστς, ἀληθστατος γγονας, μετσαρκς τν σαρκον, καταπαλασας θείᾳ χριτι.

Θεοτοκον

λου τονοητοΠανμωμε, σκνωμα γγονας, τας θεϊκας λαμπρτησιν μς, εσεβς καταυγσαντος, κατν χλν διξαντος, τς γνωσας ειπρθενε.

 

Τῆς Ὁσίας

 

δγ'

Οκ ν σοφίᾳ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

γλαϊσμνη, καλλονθεοσδτκαχριτι, καΜαρτρων εκλες, καταγομνη τγνος Σεμνή, τν τρπον ζλωσας, τοτων τν νθεον.

 

Νμτθείῳ, πειθαρχοσα Παρθνε κατλιπες, τν τοβου ταραχν, κατος θορβους διφυγες, νηστεαις δεσεσι, πθσχολζουσα.

 

γιωσνην, ἁπαλν ξ νχων πθησας, ὀφθαλμος τε μητρικος, τετηρημνη διμεινας, Μακρνα πανφθορος, καπαναμμητος.

Θεοτοκον

Γν σε παρθνον, Παναγα Παρθνε γινσκομεν, ὡς τν στχυν τς ζως, ἡμν σπρως βλαστσασα, δι' οστηριζμενοι, σμακαρζομεν.

 

Τοῦ Ὁσίου

 

Εφρανεται πσο ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τας θεαις μαρμαρυγας, καταστραπτμενος φωστρ γγονας, φωταγωγν πστει σοι, τος προσερχομνους μακριε.

 

δγησας πρς ζων, τος πομνους σοι καλς σιε· ττς σαρκς πθη γρ, θείᾳ δυναστείᾳ ἐνκρωσας.

 

Συνφθης θεοπρεπς, τος ορανοις· πγς βον γρ, ἀγγελικν ζησας, Δε θεοφρε Πατρ μν.

Θεοτοκον

νκησεν πσοί, ὁ κατοικν τος ορανος χραντε, ὃν κτενς ατησαι, σσαι τς ψυχς τν μνοντων σε.

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Εφρανεται πσοί, ἡ Ἐκκλησα σου Χριστκρζουσα· Σμου σχς Κριε, κακαταφυγή, καστερωμα».

 

Κάθισμα τῆς Ὁσίας

χος α'

Τν τφον σου Σωτρ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ἡ ἄμωμος μνς, καὶ ἁγντΚυρίῳ, συνφθης μυστικς, ἐν σεμντητι βου, τκλλει τς χριτος, σεαυτν ρασασα· θεν εληφας, τν αμτων τν χριν, ἰατρεουσα, τὰ ἀρρωστματα πντα, δυνμει τοΠνεματος.

Τοῦ Ὁσουχος πλ. δ'

Τν Σοφαν καΛγον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ΤΘεῷ ἀπβρφους νατεθες, καατμχρι τλους κολουθν, Πατρ μν σιε, χαρισμτων τετχηκας, κατν δαιμνων πλθη, διξας τχριτι, ες τοΚυρου ανον, μονν κοδμησας· θεν παραδξως, κανεκρος ξιθης, ἐγεραι πανεφημε, ἀδιστκτδεσει σου· διτοτο βομν σοι· Πρσβευε ΧρισττΘεῷ, τν πταισμτων φεσιν δωρσασθαι, τος ορτζουσι πθῳ, τν γαν μνμην σου.

Θεοτοκον

Πειρασμος πολυπλκοις περιπεσν, ἐξ χθρν ορτων καὶ ὁρατν, τσλσυνχομαι τν μτρων πταισμτων μου, καὶ ὡς θερμν ντληψιν, κασκπην γινσκων σε, τλιμνι προστρχω, τς γαθτητος· θεν Παναγα, τν κ σοσαρκωθντα, ἀσπρως κτευε, ὑπρ πντων τν δολων σου, τν παστως μνοντων σε, πρεσβεουσα ατῷ ἐκτενς, τν πταισμτων φεσιν δωρσασθαι, τος προσκυνοσιν ν πστει, τν χραντον τκον σου.

Σταυροθεοτοκον

Τς πλευρς λογχευθεσης σου πλαστουργέ, τοτν μτραν λχευτον τν μν, τηρσαντος ττκσου, καλογχεσαντος τραννον, ἀναπλττεις Εαν, τν θεαν νπλασιν, πλαστουργηθες τφσει, Ἀδμ πρτου δετερος· θεν φυπνσας, τν φυσζωον πνον, ζων πσι δδωκας· ς ξ πνου γρ γειρας, πντας Λγε πνσει σου, ἐμοδτν καρδαν δεινς, κατελγχευσας Τκνον τπθει σου, κατσὴ ἀφυπνσει, ζως με στρησας.

 

Τῆς Ὁσίας

 

δδ'

καθμενος ν δξ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Νεκρωθεσα νν τκσμῳ, κατοκσμου τος πργμασι, τΘεζν μνῳ, πθθεϊκῷ ἐδικαωσας, τοσονυμφου τκλλος διασζουσα, ἀδιφθορον, κακαθαρν Πανσεβσμιε.

 

ζηλσασα τν Θκλαν, τν σεπτν πρωτομρτυρα, κατν θεον τατης, βον μιμουμνη τς πστεως, ἐξ πιπνοας νθου, τατης νωθεν, κα τὸ ὄνομα, συμβολικς πεδξατο.

 

Νυμφαγωγοσα παρθνους, σΜακρνα προσγαγες, τπαρθνΛγῳ, τῷ ἐκ τς Παρθνου κλμψαντι· τῷ ἀπαθεγρ οκεαν καὶ ἁρμδιον, τν πθειαν, ταταις σαφς πεδεκνυες.

Θεοτοκον

Χαρισμτων θεα εθρα, καπηγατν ἰάσεων, κα τοθεου πλοτου, αδιανομαδιαδδονται, ζωαρχικς κ παλμης Θεονμφευτε, τοτεχθντος, ἐκ τς σς γαστρς χαριτνυμε.

 

Τοῦ Ὁσίου

 

παρθντα σε δοσα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ΤτοΠνεματος ἀΰλλαμπαδουχίᾳ, τν νον σου φωτιζμενος, σαρκς τν πτην, ὄνειρον λελγισαι, τν νω σε μνουσαν, πλιν θεοφρε σκοπομενος.

 

μβροτκος ς νεφλη τΒυζαντδι, ἐπιφανες κατρδευσας, τατην τας ρδεαις, τς διδασκαλας σου, ψυχν φροντιστριον, Δε νεγερας λαμπρτατον.

 

Νεκρωθες τῇ ἁμαρτίᾳ δι' ἐγκρατεας, νεκρος τζν δεδρησαι, θείᾳ συμμαχίᾳ· δωρ δὲ ἀνβλυσας μν κατανξεως, Δε τος τελοσι τν μνμην σου.

Θεοτοκον

Φωτοφρον σε λυχναν τθεον φγγος, ἐν σγαστρβαστσασαν, ἔγνωμεν, Παρθνε· θεν δυσωπομν σε, φωτσου καταγασον, πντων τς ψυχς τν μνοντων σε.

 

Τῆς Ὁσίας

 

δε'

σεβες οκ ψονται ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

υπωθναι πθεσι, τ κλλος τσεπτν, τς ψυχς καθεοειδς, οκ νσχου πνσοφε, κλλος τὸ ἄφραστον, τοσεπτοΝυμφου σου, ἐννοοσα Καλλιπρθενε.

 

σχυρν παρκλησιν, πλουτοσα τν Χριστν, ἀσφαλτε καὶ ἀρραγῆ, τν παθν νκρωσας, τπολυτραχον, ἐκ νυκτς ρθρζουσα, καδοξζουσα τν Κριον.

 

Σταθηρν τρησας, τν γνμην τΧριστ· π' ατγρ πγαστρς, ἐπερρφης μωμε, ᾧ καὶ ἀνθηκας, καψυχν κασμσου, ἐκ νετητος σκσασα.

Θεοτοκον

Τν Χριστν γννησας, τν Κτστην τοπαντς, τν μς πρς διαφθορν, ἑκουσως εσαντας, ἀναμορφσαντα, καπρς δξαν φραστον, Θεομτορ νυψσαντα.

 

Τοῦ Ὁσίου

 

ΣΚρι μου φς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ν ρει ερς, πολιτεας στμενος, τν βσεων τς καρδας, ὑπελσω τπθη, κατΘεῷ ὡμλησας.

 

Ῥάβδου ς αρν, ξενοτρπβλαστματι, γεγνησαι θεοφρε, ἱερν τοΔεσπτου, καθεον ερτευμα.

 

θεων δωρεν, ἐκ Θεοδωρουμνων σοι! δικλλγρ προσευχν σου, ὕδωρ ζν κ λαγνων τς γς, Πτερ ξγαγες.

Θεοτοκον

Νος οκ γγελικς, οκ νθρπινος δναται, Πανμωμε ρμηνεσαι, τς φρικτς σου λοχεας, τβθος τὸ ἀπρρητον.

 

Τῆς Ὁσίας

 

δς'

Θσω σοι, μετφωνς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

πθος, τοΧριστοῦ ἐνακμζων σαφστατα, τδιανοίᾳ σου πσαν, ἀρετς δαν διαφερντως, ἐμφυτεει, καεσεβεας θεα διδγματα.

 

μνοσα, τν Θεν τας παστοις δεσεσι, τν καρτερν πεσπσω παρ' ατοΠαρθνε πικουραν, καὶ ἐνθου, παρθενας τν χριν πεληφας.

 

Στεφνῳ, τν χαρτων Χριστς στεφνωσεν, ὡς καθαρν σΠαρθνον, καχοροπαρθνων καθηγουμνην, καθαλμοις, ορανοις θεφρον σκνωσεν.

Θεοτοκον

νσει, ττπρν διεσττα συνδραμε· δυγρ φσεις λλλαις, ἡνωμνας τεκες πορρτως, Θεν Λγον, ἀληθς σαρκωθντα Πανμωμε.

 

Τοῦ Ὁσίου

 

Ερμς ατς

ψωσας, πρς Θεν τς καρδας τν ρωτα, καὶ ἐταπενωσας πθη, καὶ ὀφρν δαιμνων κατβαλες, θεοφρε, μοναστν δισειστον ρεισμα.

 

Μαστξας, ἐγκρατεας πληγας Πτερ σιε, γν τν παθν λυτρσω, τς ατν δουλεας πλθος ζγων, καμιγδων, εσεβς πομνων σοι νδοξε.

 

λβιος, ἀρετν καθαυμτων λαμπρτησι, γεγενημνος μετβης, πρς τν νω πλιν Δε θεφρον, καπρεσβεεις, λυτρωθναι κινδνων τν πομνην σου.

Θεοτοκον

Νκρωσον, τς ψυχς μου τπθη πανμωμε, ἡ τν ζων τν πντων, ἀπορρτλγκυσασα, κατν νον μου, ταρασσμενον Κρη ερνευσον.

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Θσω σοι, μετφωνς ανσεως Κριε, ἡ Ἐκκλησα βοσοι, ἐκ δαιμνων λθρου κεκαθαρμνη, τδι' οκτον, ἐκ τς πλευρς σου εσαντι αματι».

 

Κοντκιονχος β'

Τὰ ἄνω ζητν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

γνείᾳ ψυχς, ἐνθως πλισμενος, καὶ ἄπαυστον εχν, ὡς λγχην χειρισμενος, κραταις δικοψας, τν δαιμνων Δε τς φλαγγας, θαυματουργΠατρ μν, πρεσβεων παστως πρ πντων μν.

Οκος

Πς παινσω τος σος γνας, Ὅσιε Πτερ, ὁ τλας; τν δακρων δπς τπλαγος ξερεξομαι; σγρ τβίῳ ἐνδιαπρπων, τν γγλων κατλαβες τν χορεαν, πντα σχεδν τπθη γκρατείᾳ νεκρσας σοφέ, κασρκα δουλαγωγσας, καθυπταξας τατην τπνεματι, εχν δὲ ἔχων ς μχαιραν, τν τοσκτους προσττην κατβαλες, πρεσβεων παστως πρ πντων μν.

 

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

ΤΙΘ' τοατομηνς, Μνμη τς σας Μακρνης, ἀδελφς τοΜεγλου Βασιλεου.

Στχοι

Φρονοσ' ἀδελφτος δελφος Μακρνα,

Τοτοις δελφσυγκατοικες καπλον.

Τδ' ἐντδεκτΜακρναν νες νθεν ειραν.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, Μνμη τοῦ Ὁσου Πατρς μν Δου τοθαυματουργοῦ.

Στχοι

Γεύῃ τελευτς κασύ, παμμκαρ Δε,

νδοξε κλσιν, ἀλλκαπρξιν πλον.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, οἱ ἅγιοι τσσαρες συνασκηταὶ ἐν ερντελειονται.

 

Μνμη τοῦ ἐν γοις πατρς μν Θεοδρου, τοκαττν Λαραν τοῦ ἁγου Σββα σκσαντος, καὶ ἔπειτα ρχιεπισκπου δσσης γεγοντος.

 

Τας ατν γαις πρεσβεαις, ὁ Θες, ἐλησον μς. Ἀμν.

 

Τῆς Ὁσίας

 

δζ'

διασσας ν πυρ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μνον ποθοσα τν Χριστν, κατελειοττης γπης, ὡς τετρωμνη προφανς, ἀνεβας· Δραμομαι πσω σου, ὑπερμνητε Κριε, ὁ Θες τν Πατρων ελογητς εἶ.

 

πωσαμνη τν παθν, τς πολυταρχους κινσεις, τς παθεας τν φαιδρν, ἐνεδσω χιτνα κραυγζουσα· περμνητε Κριε, ὁ Θες τν Πατρων ελογητς εἶ.

 

Καταλαβοσα τν φρν, τν θηριωδς πηρμνην, τοῦ ἀρχεκκου δυσμενος, τβραβεον τς νκης πεληφας, Ἀξιγαστε ψλλουσα, ὁ Θες τν Πατρων ελογητς εἶ.

Θεοτοκον

Ῥῆξον πταισμτων τς σειρς, τσμητρικπαρρησίᾳ, τν εσεβς τε καπιστς, μελδοντων ττκσου Πναγνε· περμνητε Κριε, ὁ Θες τν Πατρων ελογητς εἶ.

 

Τοῦ Ὁσίου

 

ν τκαμν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μονν Τριδος, τν σν καρδαν πετλεσας· θεν μοναστν νγειρας εαγς, θεοφρε φροντιστριον·Ελογημνος εἶ ὁ Θες μου, κραυγζων καΚριος.

 

ναστομσας, σοτν πηγν τν θαυμτων Πτερ σιε, ὕδωρ σωτηρας βλυσας, τος πιστς κτελοσσου τν κομησιν, Δε θαυμσιε, τν μοναστν φωστρ διαυγστατε.

 

Κατακοσμσας, τας ρετας τν βον σου γγονας, ὅλος φωταυγς, καστλος φωτοειδς, τν ψαλλντων προηγομενος· Ελογημνος εἶ ἐν τναῷ, τς δξης σου Κριε.

Θεοτοκον

γιωτραν, τν Χερουβμ σὲ ἀπειργσατο κρη, ὁ Θες ὁ Ἅγιος μφανς, ἁγιζων τος κραυγζοντας· Ελογημνη σὺ ἐν γυναιξν, ὑπρχεις πανμωμε.

 

Τῆς Ὁσίας

 

δη'

Παδας εαγες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

εροπρεπεσου πολιτείᾳ, καβίῳ κεκαθαρμνδιαπρπουσα, ἄσυλον νθημα, κλλος τε πθετον, θεοειδς γλϊσμα, ὤφθης Πανεφημε, τν Κριον μνετε βοσα, καὶ ὑπερυψοτε, ατν ες τος αἰῶνας.

 

Νκρωσιν παθν νδεδυμνη, πρς θεαν θανασαν μεταββηκας, ἄριστα διδξασα, καφιλοσοφτατα, ττς ψυχς θνατον, καατοκνητον· Τν Κριον μνετε βοσα, καὶ ὑπερυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Αγλτριλαμπος φωτοχυσας, τν νον λαμπομνη κατπρσωπον, ὕπνωσας Πανλβιε, ὕπνον τν μακριον, μτ' εφροσνης βλπουσα τν σοποθομενον, καΚριον μνετε βοσα, καὶ ὑπερυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Στν κιβωτν τν παναγαν, τν πισκιαζομνην θείῳ Πνεματι, τν τν προαινιον, Λγον καὶ ἀΐδιον, δι' εσπλαγχναν φατον, ἐνανθρωπσαντα, τεκοσαν Θεομτορ, ὑμνομεν, καὶ ὑπερυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Τοῦ Ὁσίου

 

Χερας κπετσας Δανιλ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ῥάβδου σου βλαστματι Θες τν σν κατκαρπον, ψυχν δλου Σοφέ, καταφυτεουσαν γκαρπα, λογικφυτθείᾳ ῥοπῇ, ἐν Παραδεστς τρυφς, τν μοναστν τν πληθν, τν βοντων· Πντα τὰ ἔργα μνετε τν Κριον.

 

νος σου τας θεαις καλλονας, καταστραπτμενος, ὡραος πφυκε, κα νν τὸ ἔσχατον φθασε, τν καλν ς καθαρτατος, θσει θεομενος εί, καμλπων πντοτε· Ελογετε, πντα τὰ ἔργα Κυρου τν Κριον.

 

να σε φωνας χαρμονικς, πανηγυρζοντες, Δε γεραρωμεν, σσον τν πομνην σου πντοτε, τν σν μνμην ορτζουσαν, κακαθοδγει πρς Θεοῦ, εσδους ψλλουσαν· Ελογετε, πντα τὰ ἔργα Κυρου τν Κριον.

Θεοτοκον

φθης πλατυτρα ορανν, Θεν χωρσασα, Μαρα πναγνε, ὃν καθικτευε Δσποινα, τν παθν τν συνεχντων με, κατς μελλοσης φοβερς δκης με ῥύσασθαι, τν βοντα· Πντα τὰ ἔργα μνετε τν Κριον.

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ἐν λκκῳ ἔφραξε, πυρς δδναμιν σβεσαν, ἀρετν περιζωσμενοι, οεσεβεας ρασταί, Παδες κραυγζοντες· Ελογετε, πντα τὰ ἔργα Κυρου τν Κριον».

 

Τῆς Ὁσίας

 

δθ'

Εα μν ττς παρακος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τὸ ἔλεος ντως τοΘεοτπλοσιον, μιμουμνη διετλεσας, τρφουσα πντας τος πενίᾳ, καταπεπονημνους πανεφημε· ντεθεν ὁ ἐλεμων δξασε, στν φανεσαν λεμονα.

 

νπιον στης τοΘεοΠαννδοξε· φωτοφρον φς γρ γγονας, βίῳ καλγκοσμουμνη, κατος παντοδαπος προτερμασι, καγνους τν εδοξαν λαμπρνουσα, τας περτταις ναβσεσι.

 

Φαντατον κησας παστν, καθλαμον, ὦ Μακρνα πουρνιον· νθα παρθνε γενομνη, σν τος ρχιερεσι συγγνοις σου, δυσπει παρρησίᾳ τν Κριον πντας, σωθναι τους μνοντς σε.

Θεοτοκον

ραος ν κλλει καρπς καὶ ἔκλαμπρος, παρπντας τς κοιλας σου· σγρ Παρθνε Θεοτκε, Θεν σεσαρκωμνον γννησας, φανντα ες τσσαι τν νθρωπον· θεν σε πντες μεγαλνομεν.

 

Τοῦ Ὁσίου

 

Λθος χειρτμητος ρους ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Στν ρετν εμορφίᾳ, Πτερ ς γγελον φανντα, καπρς ορανος ναπτντα, κεχρυσωμνας χοντα πτρυγας, περιχαρς γεραρομεν, καεσεβς γκωμιζομεν.

 

λιος πολφωτος σπερ, ἐκ τς Ἑῴας νατελας, Δε πανταχοτς κτνας, τν ρετν τε κατν θαυμτων σου, περιφανς ξπλωσας, φωταγωγν κσμου τπρατα.

 

Φγγος πρς νσπερον Πτερ, φωτοειδς γεγενημνος, ττν ρετν φωταυγίᾳ, μετβης χαρων κακατεσκνωσας, ὅπου σων πνεματα, ὑπρ τς πομνης σου δεμενος.

Θεοτοκον

Φεσαμου Χριστὲ ὅταν λθς, κρναι τν κσμον μετδξης, ἔχων δυσωποσν σε Λγε, τν Θεοτκον τν ειπρθενον, ττν γγλων τγματα, κατν σων τν μγυριν.

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Λθος χειρτμητος ρους, ἐξ λαξετου σου Παρθνε, ἀκρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας τς διεστσας φσεις· διὸ ἐπαγαλλμενοι, σΘεοτκε μεγαλνομεν».

 

Καὶ ἡ λοιπή, Ἀκολουθα τοῦ Ὄρθρου, ὡς σνηθες, καὶ Ἀπλυσις.