ΤΙΗ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

ΜΑΡΤΙΟΥ

 

Μνμη τοῦ ἐν γοις Πατρς μν Κυρλλου ρχιεπισκπου εροσολμων.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

 

Ες τό, Κριε κκραξα, ΣτιχηρΠροσμοια.

χος δ'

ς γενναον ν Μρτυσιν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ς στρ νατταλκας, καπιστος κατεφτισας, ἱερας λαμπρτησι τν δογμτων σου, κατς αρσεις σκτασας, κατλεον τρεψας, καὶ ὡς δολος τδοθν, πλεονσας σου τλαντον, εηρστησας, τ Δεσπτθεφρον, οες χερας ναπθου σου τπνεμα, τὸ ἱερτατον Κριλλε.

 

Τσοφίᾳ τν λγων σου, κατ φγγει τοβου σου, ὡς στρ πολφωτος ξιγαστε, μσον Συνδου διλαμψας, Πατρων τν θεον, Μακεδνιον νευρας, ἀποπνξας τς χριτος, ες τὸ Ἅγιον, καζωσαν τπντα θεον Πνεμα, βλασφημσαντα φρνως, καπροφανς νομσαντα.

 

Νον λστορα σχυνας, τοπαρφρονος Μνεντος, στηλιτεσας κλλιστα κασοφτατα, τβορβορδη, διδγματα, τς τοτου σκαιτητος, Διδασκλων ρχηγέ, ἱερων επρπεια, θεε πρμαχε, τς Χριστοῦ Ἐκκλησας· διτοτο, τν γαν γεγηθτες, ἐπιτελομν σου κομησιν.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον

Φωτοφρον παλτιον, τοΔεσπτου πρχουσα, καφωτς νεφλη Θεοχαρτωτε, τονοητοῦ ἀνατελαντος, τ κσμπανμωμε, φωταγγησον μν, καψυχν καδινοιαν, κατσκνδαλα, ἀφανσασα πντα τοδολου, τ πρεσβείᾳ σου Παρθνε, τν λογισμν μν στριξον.

Σταυροθεοτοκον

ς ἑώρακε Κριε, ἡ Παρθνος καΜτηρ σου, ἐν Σταυρκρεμμενον ξεπλττετο, καὶ ἀτενζουσα λεγε· Τσοι νταπδωκαν, οπολλν σου δωρεν, ἀπολασαντες Δσποτα; Ἀλλδομαι, μμε μνην ἐάσς ν τκσμῳ, ἀλλσπεσον ναστναι, συνανιστν τος Προπτορας.

 

πολυτκιον χος δ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Καννα πστεως καεκνα πρατητος, ἐγκρατεας διδσκαλον νδειξσε τπομνσου, ἡ τν πραγμτων λθεια. Διτοτο κτσω τ ταπεινσει τὰ ὑψηλά, τ πτωχείᾳ τπλοσια· Πτερ ερρχα Κριλλε, πρσβευε Χρισττ Θεῷ, σωθναι τς ψυχς μν.

 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

 

συνθης Στιχολογα, τΚαθσματα, καοΚαννες τοῦ Ἁγου κατοΤριδου.

 

Κανν τοῦ Ἁγου, οὗ ἡ Ἀκροστιχς.

 

Κριλλον μντν πρεδρον Αλας.

Θεοφνους.

 

 

δα' χος δ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τρισττας κραταιος, ὁ τεχθες κ Παρθνου, ἀπαθεας ν βυθῷ, ψυχς τΤριμερς, καταπντισον δομαι, ὅπως σοι ς ν τυμπνῳ, τ νεκρσει τοσματος, ἐπνκιον σω μελδημα».

 

Κοσμσας τν ψυχν, ἀρετν τας δαις, χαρισμτων δεκτικν, τοΠνεματος ατν, τοῦ Ἁγου τετλεκας· θεν βυσσον σοφας, ἐξηρεξω Αρσεων, τπελγη ξηρανουσαν Κριλλε.

 

πρτερον τν νον, τν νλων εργσω, τν ἀΰλων λειτουργν, συνμιλος δειχθες, τ πυρδτν λγων σου, πσαν φλεξας τν λην, τν αρσεων Κριλλε, Ἐκκλησας πυρσς ὁ ἀκομητος.

 

ημτων σου δμας, ἡδυπνοις μανας, τν πνυμον Σοφέ, αρσεων πασν, τν νποιστον βρβορον, ἤλασας μακρν ποισας, ὡς ποιμν ληθστατος, ὡς Χριστοεωδα γενμενος.

Θεοτοκον

λος κ παθν, λογισμν τρικυμας, ἐκ βελν τοπονηροῦ, ἐκ πσης προσβολς, ἐναντας δισωσον, ἅπαντας τος νυμνοντας, σοπανμωμε Δσποινα, τν νκφραστον τκον Πανχραντε.

 

δγ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὅτι στερα τεκεν ἡ ἐξ' Ἐθνν κκλησα, καὶ ἡ πολλὴ ἐν τκνοις σθνησε Συναγωγή, τ θαυμαστΘεῷ ἡμν βοσωμεν· γιος εΚριε».

 

Λμπων τας φαιδρτησι Πνευματικς σοφας, ττριφεγγς τς θεας Τριδος, Πτερ τηλαυγς, τος π γς τρνωσας, δι' ἧς σκτους πλνης λυτρθημεν.

 

Λρα φθης Πνεματος τοπαναγου θεφρον, ἀναφωνοσα μλος πιφανεας τοΧριστοῦ, ὃν ν δυστας φσεσιν κρυξας, θλγων τς ψυχς μν.

 

Οκος γισματος σοῦ ἡ ψυχὴ ἀνεδεχθη, ἐν Πατρ Υἱός τε καΠνεμα τζωαρχικν, ὑπερφυς κατκησεν, ᾧ ψλλομεν· γιος εΚριε.

Θεοτοκον

Νος οδορνιος τν πρ νον σου λοχεαν, διερμηνεει Κρη· Νογρ τοπρτου ν γαστρί, Λγον γνσυνλαβες, τν τπντα λγσυστησμενον.

 

Κθισμα χος πλ. δ'

Τν σοφαν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν σοφαν τολγου πεπλουτηκς, ἐξηρεξω δογμτων εθρα ζως, καπσαν κατρδευσας, εσεβοντων δινοιαν, καβακτηρίᾳ θείᾳ ποιμνας τπομνιον, ἐπχλην θεας, ἐξθρεψας γνσεως· θεν ς Ποιμνα, καδιδσκαλον μγαν, καπστεως πρμαχον, εφημομν σε Κυριλλε, Ἱερρχα κραυγζοντες· Πρσβευε Χρισττ Θεῷ, τν πταισμτων φεσιν δωρσασθαι, τος ορτζουσι πθῳ, τν γαν μνμην σου.

Δξα... Ἦχος α'

Τν Τφον σου Σωτρ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

γλσσσου Σοφέ, θεϊκας πιπνοαις, ἐφτισε λαος, μαν σβειν Τριδα, τ φσει μριστον, μεριστν τος προσποις δ· θεν χαροντες, τν παναγαν σου μνμην, ἑορτζομεν, πρς τν Θεν πρεσβευτν σε, ἀεπροβαλλμενοι.

Κανν ... Θεοτοκον

Μαρα τσεπτν, τοΔεσπτου δοχεον, ἀνστησον μς, πεπτωκτας ες χος, δεινς πογνσεως, καπταισμτων καθλψεων, καὶ ἀνγαγε, ἐκ αθυμας πταισμτων, τοδοξζειν σε, Παντελεμον τν μνην, ἐλπδα τν δολων σου.

Σταυροθεοτοκον

ρσσε Χριστέ, ἡ πανμωμος Μτηρ, νεκρν πΣταυροῦ, ἡπλωμνον βα· Υἱέ μου συνναρχε, τ Πατρκατ Πνεματι, τς ἡ ἄφατος, οκονομα σου ατη, δι' ἧς σωσας, ττν χρντων χειρν σου, σοφν δημιοργημα;

 

δδ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τος ορανος ἡ ἀρετσου κατεκλυψε, καὶ ἡ γῆ ἐπληρθη τς δξης σου Χριστ· διὸ ἀπαστως κρζομεν· Δξα τ δυνμει σου Κριε».

 

περκοσμου τς σοφας εθρον σιε, σοῦ ἡ καρδα δεξαμνη, ἐξηρεξατο διδασκαλας βυσσον, νας σεβοντων βυθζουσαν.

 

Μαν σχν μαν οσαν καβολησιν, τρισυποσττου Θετητος κρυξας, καπολυθου Κριλλε, πλνης τν χειμρρουν ξρανας.

 

Νον βορβορδη καπαρφρονα τοΜνεντος, ὡς νουνεχς καθεοδδακτος Μακριε, τας στραπας τν λγων σου, φλξας μφανς στηλτευσας.

Θεοτοκον

ς νωτρα πντων τν ποιημτων γνή, τν Ποιητν τς κτσεως συνλαβες, καὶ ὑπρ φσιν ττοκας, φσιν τν μν ναπλττοντα.

 

δε' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«ΣΚριμου φς, ες τν κσμον λλυθας, φς γιον πιστρφον, ἐκ ζοφδους γνοας, τος πστει νυμνοντς σε».

 

Τῇ ῥάβδτς σεπτς, Ἱερρχα σοφας σου, ἐπομανας πὶ ὕδωρ, ὀρθοδξου λατρεας, τν πομνην σου μακριε.

 

λγος σου φωτί, θεϊκῷ ἀστραπτμενος, ὦ Κριλλε φωτισθντων, ἐν εροσολμοις, ἀχλν γνοας λυσε.

Θεοτοκον

Νξ Πναγνε παθν, κακακν μαυρτητες, καλπτουσι τν ψυχν μου, φωτοδτην τεκοσα, καταγασν με δομαι.

 

δς' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐβησε, προτυπν τν ταφν τν τριμερον, ὁ Προφτης, Ἰωνς ν τκτει δεμενος, ἐκ φθορς με ῥῦσαι, ἸησοΒασιλετν δυνμεων».

 

Ποταμς σύ, ὡς ξ λλης δμ κπεπρευσαι, ζωηρτων, πεπλησμνος ναμτων τοΠνεματος, κατς κκλησας, Ἱερρχα μεθσκεις τς αλακας.

 

ημτων σου, τ πυρσθαλαττου κ κλδωνος, ἀσεβεας διασζεις λαν ερτατε, γαληνν πρς ρμον, ὀρθοδξως ατν κκαλομενος.

Θεοτοκον

Ορνωσας, γεωθεσαν τν φσιν Πανμωμε, τν νθρπων, καφθαρεσαν ατν καινοργησας· διτοτο Κρη, ἀσιγτοις φωνας σε γεραρομεν.

 

ΤΜαρτυρικν τοῦ Ἤχου.

 

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

ΤΙΗ' τοατομηνς, μνμη τοῦ ἐν γοις Πατρς μν Κυρλλου, Ἀρχιεπισκπου εροσολμων.

Στχοι

Εσελθε, κρδος κ ταλντων προσφρων,

Ες τν χαρν, Κριλλε, τοσοΚυρου.

γδοτδεκτθνατος μλας ελε Κριλλον.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, οἱ Ἅγιοι Μριοι Μρτυρες, τος αχνας τμηθντες, τελειονται.

Στχοι

Τμηθντες νδρες Μριοι τος αχνας,.

πλθον νθα μυριμματοι Νες.

 

Τατῇ ἡμρᾳ, μνμη τν γων Μαρτρων Τροφμου, Εκαρπωνος κατν σν ατος.

 

Τας ατν γαις πρεσβεαις, ὁ Θες, ἐλησον μς.μν.

 

δζ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Νοι τρες ν Βαβυλνι, πρσταγμα τυραννικν, ες φλναφον θμενοι, ἐν μσφλογς νεβων· Ελογητς εΚριε, ὁ Θες τν Πατρων μν».

 

χων πρ ν διανοίᾳ, φβου Πτερ τοΘεοῦ, ὕλην πετφρωσας, τν τν δονν ναμλπων· Ελογητς εΚριε, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

Δκρυσι παθν τν φλγα, σβσας Μκαρ τν πυρσν, ἐτρησας σβεστον, σοτν τς ψυχς νακρζων· Ελογητς εΚριε, ὁ Θες τν Πατρων μν.

 

εθρον ζν χων τν χριν, Πνεματος ν τψυχθεφρον νβλυσας, Πτερ ποταμος διδαγμτων, τν κκλησαν ρδοντας, εσεβς σε γεραρουσαν.

Θεοτοκον

λην σε καθαγιζει, γιος ὁ ἐκ τς σς, σαρκς δανεισμενος, σρκα αυτΘεοτκε, ὁ ἐν γοις Κριος, κατοικν Θες μν.

 

δη' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Λυτρωττοπαντς Παντοδναμε, τος ν μσφλογς εσεβσαντας, συγκαταβς δρσισας, καὶ ἐδδαξας μλπειν· Πντα τὰ ἔργα, ελογετε τν Κριον».

 

Νυσταγμν μελεας Μακριε, ἐκ βλεφρων ψυχς πωσμενος, τν τος δικαοις πρποντα, νν κεκομησαι πνον, καπρς μραν, ἀνεσπρου φωτς μεταββηκας.

 

στραπας σου τν λγον κατφλεξας, φρυγανδεις αρσεις οδιμε, κατος πιστος φτισας, μαν σβειν Τριδα, τος χαρακτρσιν, ἐν Μονδι πρχουσαν φσεως.

 

ερεσας σαυτν τας σκσεσι, τν νεκρν δισχρηματσαντα, σὺ ἀναιμκτως τθυκας, Ἱερρχης ς θεος, ὡς Μυστηρων, ἀπορρτων δικονος Κριλλε.

Θεοτοκον

Λυτρωθντες ρς τς Προμτορος, δισοτς γνς Θεομτορος, ελογημνη Δσποινα, ελογομεν Παρθνε δεδοξασμνη, τν πανγιον τκον σου σβοντες.

 

δθ' Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Εα μν τ τς παρακος νοσμτι, τν κατραν εσκσατο, σδΠαρθνε Θεοτκε, τ τς κυοφορας βλαστματι, τ κσμτν ελογαν ξνθησας· θεν σε πντες μεγαλνομεν».

 

δεν φιμενος Χριστοτν ρρητον, Ἱερρχα δξαν σπευσας, πθη νεκρσαι ψυχοφθρα, καρδαν τε δοχεον ποισασθαι, σοφας τς μενω κακρεττονος· θεν σε πστει μακαρζομεν.

 

στρα πολφωτον Χριστς ὁ Ἥλιος, Ἐκκλησας ν τῷ ὕψει σε, ἔθετο Κριλλε κτσι, δογμτων ερν καταυγζοντα, καρδας τν πιστς κτελοντων σου, τν φωτοφρον, μνμην σιε.

 

Συνμιλος κασυλλειτουργς γεγνησαι, τν γγλων· ς γρ σαρκος, Πτερ ν γῇ ἐπολιτεσω, Ὁσων νεδεχθης συμμτοχος, κατν εραρχν σοστσιος, ος συγχορεων μν μμνησο.

Θεοτοκον

Στειρεουσαν θεων ρετν Πανχραντε, Θεοτκε τν καρδαν μου, δεξον Παρθνε καρποφρον, ἐκ στερας τεχθεσα βουλματι, τπντα τοποιοντος τνεματι, ἵνα μνσε τν Πανμνητον.

 

ΤΦωταγωγικν

 

Κατλοιπά, ὡς σνηθες, καὶ Ἀπλυσις.