ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΗΧΟΣ

 

Τῼ
ΣΑΒΒΑΤΕΣΠΕΡΑΣ

 

ΕΝ ΤΜΙΚΡΕΣΠΕΡΙΝ

 

     Στιχηρὰ Ἀναστσιμα τς κτωχου χος δ'

Τν ζωοποιν σου Σταυρν, ἀπαστως προσκυνοντες Χριστὲ ὁ Θες, τν τριμερν σου νστασιν δοξζομεν· δι' ατς γρ νεκανισας, τν καταφθαρεσαν τν νθρπων φσιν Παντοδναμε, κατν ες ορανος νοδον, καθυπδειξας μν, ὡς μνος γαθς κα φιλνθρωπος. (Δς)

 

Τοξλου τς παρακος, τὸ ἐπιτμον λυσας Σωτρ, τξλτοΣταυροῦ ἑκουσως προσηλωθες, καες δου κατελθν Δυνατέ, τοθαντου τδεσμά, ὡς Θες, διρρηξας· διπροσκυνομεν την κ νεκρν σου νστασιν, ἐν γαλλισει βοντες· Παντοδναμε Κριε δξα σοι.

 

Πλας δου συντριψας Κριε, κατσθαντῳ, τοθαντου τβασλειον λυσας, γνος δτὸ ἀνθρπινον, ἐκ φθορς λευθρωσας, ζων καὶ ἀφθαρσαν τκσμ δωρησμενος, κατμγα λεος.

Δξα... Κανν...

Θεοτοκον Δογματικν χος δ'

σπρως συνλαβες, καὶ ἐκησας φρστως, τν καθελντα δυνστας πθρνου, καὶ ὑψοντα ταπεινος, καὶ ἐγεροντα κρας πιστν ατοῦ, τος δοξζοντας Χριστοῦ, τν Σταυρν κατν Ταφν, κατν νδοξον νστασιν· διό σε Θεοτκε, τν πρξενον τν τοσοτων γαθν, ἀσιγτοις ν δας μακαρζομεν, ὡς πρεσβεουσαν εί, τοσωθναι τς ψυχς μν.

 

πστιχα Προσμοια τς Θεοτκου

Ὁ ἐξ ψστου κληθες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Κριε νελθν ν τσταυρῷ, τν προγονικν μν κατραν ξλειψας, κακατελθν ν τῷ ᾅδῃ, τος π' αἰῶνος δεσμους λευθρωσας, ἀφθαρσαν δωρομενος τν νθρπων τ γνει· διτοτο μνοντες δοξζομεν, τν ζωοποιν κασωτριν σου γερσιν.

 

Στχ. Μνησθσομαι τοῦ ὀνματς σου ν πσ γενεκαγενεᾷ.

 

Ὁ ἐξ νρχου Πατρς Υἱὸς χρνως, δισυγκατβασιν κασωτηραν βροτν, Θες ν νθρωπος γγονεν, ἵνα παρσχῃ, τπρωτοπλστνν τν Παρδεισον, ἅμα κατν πασαν, φσιν λυτρσηται, ἐκ τς πτης τοῦ ὄφεως, κατν εκνα, πεσοσαν σσῃ ὡς εδιλλακτος· θεν Μητρα πειργσατο, νυμφοτκον γνν τν μλυντον, ἣν ς γκυραν πντες, τν ψυχν μν κεκτμεθα.

 

Στχ. κουσον, θγατερ, καὶ ἴδε, κακλνον τος σου, καὶ ἐπιλθου τολαοσου κατοοκου τοΠατρς σου.

 

Σωματωθντα τν κτστην τν πντων, ἔσχες ν τμτρσου θεομακριστε, ἀναμορφοντα τν νθρωπον, τν πρν πεσντα, τπαραβσει διτοῦ ὄφεως· Θεν γρ γεγννηκας, σαρκὶ ἀφρστως μν, κατς φθορς λευθρωσας, τν φσιν πσαν, παλαιωθεσαν, διτοτκου σου· διὸ ὑμνομεν καδοξζομεν, σοτν χριν Παρθνε νμφευτε, δυσωποντες υσθναι, δισοπσης κολσεως.

 

Στχ. Τπρσωπν σου λιτανεσουσιν οπλοσιοι τολαοῦ.

 

να σου πσι τπλθος τοῦ ἐλους, κατς γαθτητος νακαλψς μν, τὸ ἀδιριστον πλαγος, τς μαρτας, τν οκετν σου πσας ξλειψον· χεις γρ Πανμωμε, ὡς Μτηρ οσα Θεοῦ, τν ξουσαν τς κτσεως, καδιεξγεις, πντα ς θλεις τδυναστείᾳ σου· καγρ χρις τοΠνεματος, τοῦ Ἁγου σαφς νοικοσ σοι, συνεργεσοι ν πσιν, ἀενως Παμμακριστε.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

χος δ'

σν ΠατρκαΠνεματι δοξολογομενος Υἱός, ἐν ψστοις πτν Σεραφεμ, τν Πρωτπλαστον ναπλάσαι βουλμενος, ὅλον αυτν κνωσεν φρστως ν μτρ σου, Θεοτκε Πανμνητε, καὶ ἐκ σοῦ ἀνατελας, ἐφτισε πντα τν κσμον Θετητι, ῥυσμενος εδωλομανας, καὶ ἐν αυτθεσας, ες ορανος νγαγε τὸ ἀνθρπινον, Χριστς Θες καΣωτρ τν ψυχν μν.

 

πολυτκιονχος δ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τφαιδρν τς ναστσεως κρυγμα, ἐκ τοῦ Ἀγγλου μαθοσαι ατοΚυρου Μαθτριαι, κατν προγονικν πφασιν πορρψασαι, τοςποστλοις καυχμεναι λεγον· σκλευται θνατος, ἠγρθη Χριστς Θες, δωρομενος τκσμτμγα λεος.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Τὸ ἀπ' αἰῶνος πκρυφον, καὶ Ἀγγλοις γνωστον μυστριον· δισοΘεοτκε τοςπγς πεφανρωται, Θες ν συγχτῳ ἑνσει σαρκομενος, καΣταυρν κουσως πρ μν καταδεξμενος, δι' οὗ ἀναστσας τν πρωτπλαστον, ἔσωσεν κ θαντου τς ψυχς μν.

 

ΕΝ ΤΜΕΓΑΛΕΣΠΕΡΙΝ

 

     Στιχηρὰ Ἀναστσιμα τς κτωχου χος δ'

Τν ζωοποιν σου Σταυρν, ἀπαστως προσκυνοντες Χριστὲ ὁ Θες, τν τριμερν σου νστασιν δοξζομεν· δι' ατς γρ νεκανισας, τν καταφθαρεσαν τν νθρπων φσιν Παντοδναμε, κατν ες ορανος νοδον, καθυπδειξας μν, ὡς μνος γαθς κα φιλνθρωπος.

 

Τοξλου τς παρακος, τὸ ἐπιτίμιον λυσας Σωτρ, τξλτοΣταυροῦ ἑκουσως προσηλωθες, καες δου κατελθν Δυνατέ, τοθαντου τδεσμά, ὡς Θες, διρρηξας· διπροσκυνομεν την κ νεκρν σου νστασιν, ἐν γαλλισει βοντες· Παντοδναμε Κριε δξα σοι.

 

Πλας δου συντριψας Κριε, κατσθαντῳ, τοθαντου τβασλειον λυσας, γνος δτὸ ἀνθρπινον, ἐκ φθορς λευθρωσας, ζων καὶ ἀφθαρσαν τκσμ δωρησμενος, κατμγα λεος.

 

Δετε νυμνσωμεν λαοί, τν τοΣωτρος τριμερον γερσιν, δι' ἧς λυτρθημεν τν τοῦ ᾍδου λτων δεσμν, καὶ ἀφθαρσαν καζων, πντες λβομεν κρζοντες· σταυρωθες, καταφες, καὶ ἀναστς, σσον μς τῇ Ἀναστσει σου, μνε Φιλνθρωπε.

 

γγελοι καὶ ἄνθρωποι Σωτρ, τν σν μνοσι τριμερον γερσιν, δι' ἧς κατηυγσθη τς οκουμνης τπρατα, καδουλεας τοῦ ἐχθροῦ, πντες λυτρθημεν κρζοντες· Ζωοποιπαντοδναμε Σωτρ, σσον μς τῇ Ἀναστσει σου, μνε Φιλνθρωπε.

 

Πλας χαλκς συντριψας, καμοχλος συνθλασας Χριστὲ ὁ Θες, καγνος νθρπων πεπτωκς νστησας· διτοτο συμφνως βομεν, ὁ ἀναστς κ τν νεκρν, Κριε δξα σοι.

 

Κριε ἡ ἐκ Πατρς σου γννησις, ἄχρονος πρχει καὶ ἀΐδιος, ἡ ἐκ Παρθνου σρκωσις, ἄφραστος νθρποις καὶ ἀνερμνευτος, καὶ ἡ ες δου κθοδος, φοβερδιαβλκατοςγγλοις ατο· θνατον γρ πατσας, τριμερος νστης, ἀφθαρσαν παρχων νθρποις, κατμγα λεος.

Θεοτοκον χος δ'

δισΘεοπτωρ προφτης Δαυδ, μελδικς περσοπροανεφνησε, τμεγαλεῖά σοι ποισαντι. Παρστη Βασλισσα κ δεξιν σου. Σγρ μητρα πρξενον ζως νδειξεν, ὁ ἀπτωρ κ σοῦ ἐνανθρωπσαι εδοκσας Θες, ἵνα τν αυτοῦ ἀναπλσεκνα, φθαρεσαν τος πθεσι, κατπλανηθν ρειλωτον ερών, πρβατον τοςμοις ναλαβών, τΠατρπροσαγγῃ, κατῷ ἰδίῳ θελματι, τας οραναις συνψΔυνμεσι, κασσΘεοτκε τν κσμον, Χριστς ὁ ἔχων, τμγα καπλοσιον λεος.

 

Ἀπόστιχα

Τὸ Ἀναστάσιμον χος δ'

Κριε νελθν ν τσταυρῷ, τν προγονικν μν κατραν ξλειψας, κακατελθν ν τῷ ᾅδῃ, τος π' αἰῶνος δεσμους λευθρωσας, ἀφθαρσαν δωρομενος τν νθρπων τ γνει· διτοτο μνοντες δοξζομεν, τν ζωοποιν κασωτριν σου γερσιν.

Τὰ κατ’ Ἀλφάβητον.

Κρεμμενος πξλου μνε Δυνατέ, πσαν κτσιν σλευσας, τεθες ν τφδέ, τος κατοικοντας ν τφοις νστησας, ἀφθαρσαν καζων δωρομενος, τγνει τν νθρπων· διὸ ὑμνοντες δοξζομεν, τν τριμερν σου γερσιν.

 

Λας παρνομος Χριστέ, σπροδος τΠιλτῳ, σταυρωθναι κατεδκασεν, ἀγνμων περτν εεργτην φανείς, ἀλλ' ἑκν πμεινας ταφν, ατεξουσως νστης τριμερος, ὡς Θες δωρομενος μν, ἀτελετητον ζων, κατμγα λεος.

 

Μετδακρων Γυνακες, καταλαβοσαι τμνμα σὲ ἐπεζτησαν· μεροσαι δέ, ὁλοφυρμεναι, μετκλαυθμοβοσαι λεγον· Ομοι Σωτρ μν, Βασιλετν πντων, πς κλπης; ποος δτπος κατχει τζωηφρον σμσου;΄ γγελος δπρς ατς πεκρνατο· Μκλαετε φησν, ἀλλ' ἀπελθοσαι κηρξατε, ὅτι νστη Κριος, παρχων μν γαλλασιν, ὡς μνος εσπλαγχνος.

Θεοτοκον

Νεσον παρακλσει σν οκετν Πανμωμε, παουσα δεινν μν παναστσεις, πσης θλψεως μς παλλττουσα· σγρ μνην σφαλῆ, κα βεβααν γκυραν χομεν, κατν σν προστασαν κεκτμεθα. Μασχυνθμεν Δσποινα, σπροσκαλομενοι, σπεσον ες κεσαν, τν σοπιστς βοντων· Χαρε Δσποινα, ἡ πντων βοθεια, χαρκασκπη, κασωτηρα τν ψυχν μν.

 

πολυτκιονχος δ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τφαιδρν τς ναστσεως κρυγμα, ἐκ τοῦ Ἀγγλου μαθοσαι ατοΚυρου Μαθτριαι, κατν προγονικν πφασιν πορρψασαι, τοςποστλοις καυχμεναι λεγον· σκλευται θνατος, ἠγρθη Χριστς Θες, δωρομενος τκσμτμγα λεος.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Τὸ ἀπ' αἰῶνος πκρυφον, καὶ Ἀγγλοις γνωστον μυστριον, δισοΘεοτκε τοςπγς πεφανρωται· Θες ν συγχτῳ ἑνσει σαρκομενος, καΣταυρν κουσως πρ μν καταδεξμενος· δι' οὗ ἀναστσας τν πρωτπλαστον, ἔσωσεν κ θαντου τς ψυχς μν.

 

ΕΝ ΤΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚ

 

Κανν Τριαδικς, οὗ ἡ Ἀκροστιχς:

Τταρτος μνος τΘεῷ, Μητροφνους.

 

δα' Ὁ Ερμς

Θαλσσης τὸ ἐρυθραον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τριδα θεαρχικν δοξσωμεν, τας ποστσεσι, μοναδικν δφσιν τν τριν, συναδιον σνθρονον, ἣν δυσωποντες λγομεν· Σσον τος πστει σε δοξζοντας.

 

χρσθης πΠατρς τΠνεματι, ἀγαλλισεως, θεουργικῷ ἐλαίῳ ὁ Υἱός, καβροτς χρημτισας, κατς μις Θετητος, ττρισυπστατον δδαξας.

 

Τκλλος τς προστου δξης σου, Μονς τρισλιε, τΣεραφεμ οφροντα ρν, συγκαλπτονται πτρυξι, κατρισαγοις σμασιν, ἀκαταπαστως σε δοξζουσι.

Θεοτοκον

φρστως τν ποιητν γεγννηκας, τν λων Πναγνε, τς παλαις λυτρομενον ρς, τος βροτος καθαντου φθορς, κα δισοῦ ἐπγνωμεν, ἕνα Θεν τν τρισυπστατον.

 

δγ' Οκ ν σοφίᾳ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ῥώμην ξ ψους, τοςγοις τπρν ποστλοις σου, ὡς πστειλας Χριστέ, παρΠατρς τν Παρκλητον, τν μαν νφηνας, φσιν τρισλιον.

 

ΤΠατριρχῃ, Ἀβραμ τε φθης, ἐν σχματι, ἀνδρικῷ, τριττμονς, τὸ ἀπαρλλακτον δειξας, τς σς γαθτητος, κακυριτητος.

 

χαρακτρσιν, ἐν τρισν ες Θες πιστευμενος, ἀπεργραπτος σαφς, ἀπερινητος πασι, ῥῦσαι τς ψυχς μν, ἐκ πσης θλψεως.

Θεοτοκον

Στοιχειωθντες, τοΥοσου σοφας εσηγσεσιν, ἑνικν κατριλαμπῆ, τν θεαρχαν δοξζομεν, κασμακαρζομεν, τν ειπρθενον.

 

Κθισμα

Ταχπροκατλαβε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τρισλιε κτιστε, καὶ ὁμοοσιε, Μονς τρισυπστατε, καὶ ἀκατληπτε, τος δολους σου οκτειρον, σσον κ τν κινδνων, ὡς Θες λεμων· σ γρ Κριε μνον, λυτρωτν καδεσπτην, κεκτμεθα βοντες· Γενοῦ ἡμν λεως.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Πολλας περιστσεσι, κασυμφορας τν δεινν, Παρθνε κυκλομενοι, καπρς πγνωσιν, ἀεπεριππτοντες, μνην σε σωτηραν, καὶ ἐλπδα κατεχος, ἔχομεν Θεοτκε, καπρς σκατχρος, ἐν πστει κανν ατομεν· Σσον τος δολους σου.

 

δδ' Ὁ καθμενος ν δξ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

περοσιον Τριδα, ἐν μονδι Θετητος, κακυριαρχαν, σν τος Σεραφείμ σε δοξζομεν, ὡς διαρετον φσιν, ὡς σγχυτον, ὡς σρροπον, δξΘεὲ ἀκατληπτε.

 

Μεριστν οσαν φρστως, τος προσποις Θετητα, καταυτιζομνην, ἅμα τμικυριτητι, ἀπεριριστον, μνην, ἀπεργραπτον, ἀνυμνομν σε, τν ποιητν πσης κτσεως.

 

Νος ὁ ἄναρχος τν Λγον, ἀπορρτως γεγννηκε, κατθεον Πνεμα, τὸ ἰσοσθενς κπεπρευκε· καδιτοτο Τριδα μοοσιον, τν Δεσπτην τν λων, Θεν καταγγλλομεν.

Θεοτοκον

πτανμενος τος πλαι, τυπικς προκατγγειλε, τν κ σοΠαρθνε, σρκωσιν Λγος, ἀλλ' ὕστερον, ἐπιφανες τοςνθρποις κατ' ἀλθειαν, τρισυπστατον, μαν ρχν φανρωσε.

 

δε' Ἐξστη τσμπαντα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Συνντες κ πστεως, τς παντουργοΘετητος, μαν μν πρσιτον οσαν, τρες δ' ὑποστσεις, ζωαρχικς συμφυες, σβομεν Πατρα, καΥἱόν, καΠνεμα τὸ Ἅγιον, συναδιον παρξιν.

 

Τσλας τρισλιον, τς οσιδους αγλης σου, λμψον νιαα μοι Θετης, ἄκτιστε φσις, καφωτουργαα πηγή, πσης φωτοδτιδος αγς, ἵνα κατοπτρζωμαι, σοτκλλος τὸ ἄρρητον.

 

ς μνον πρχοντα, δημιουργν τοσμπαντος, κασυνεκτικν κακυβερντην, πνσοφον ντως, κα τς ζως χορηγν, γνντες σε βομν σοι πιστς. Δσποτα τρισλιε, τος μνοντς σε φρορησον.

Θεοτοκον

Θεσαι βουλμενος, τν πρν φθαρντα νθρωπον, ὁ δι' ἀγαθτητα Παρθνε, πλσας καδεξας, εκνα θεας μορφς, ἄνθρωπος γνετο κ σοῦ, κα μαν τρισριθμον, θεαρχαν κατγγειλεν.

 

δς' Ἐβησε, προτυπν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

νφηνεν, ὁ Πατρ κλαλν τν υἱότητα, κατΠνεμα, τΧριστβαπτισθντι ρμενον· διτοτο μαν, κατριττν θεαρχαν δοξζομεν.

 

ς εδσε, τρισαγαις φωνας νυμνομενον, Ἡσαας, ὑψηλοῦ ἐπθρνου καθμενον, τν τριττν πγνω, τς μις θεαρχας πστασιν.

 

Μετρσιον, ὑψηλΒασιλετρισυπστατε, τν καρδαν, καὶ ἡμν τν σν δολων νδειξον, ἵνα τς σς δξης, θεωρμεν λαμπρς τν φαιδρτητα.

Θεοτοκον

ξωσε, μορφωθναι σαφς τὸ ἡμτερον, ἐκ Παρθνου, ὁ Υἱὸς τοΘεοῦ ὡς φιλνθρωπος, κατς θεας δξης, κοινωνος τος νθρπους ποησε.

 

Κθισμα

Ταχπροκατλαβε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Πατρα γννητον, τν δΥἱὸν γεννητν, καΠνεμα τὸ Ἅγιον, ἐκπορευτν κ Πατρς, φρονοντες κηρττομεν, ἄναρχον Βασιλεαν, καΘετητα μαν, ἥν περ δοξολογοντες, ὁμοφρνως βομεν, τρις μοοσιε, σσον μς Θες.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Τν χρνων πκεινα, καπραἰώνων Θεν, ἐν χρνῳ ἐκησας, ὑπερφυς ν σαρκί, θενθρωπον χραντε· θεν σε Θεοτκον, ἀληθς κακυρως, πντες μολογοντες, ἐκτενς σοι βομεν· Τς δξης τς αωνου, πντας ξωσον.

 

δζ' Ἐν τκαμν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τς τεταγμνας, ἐπουρανους φσεις κανοερς, τξεις ρθοδξως πντες ογηγενες, ἐκμιμομενοι δοξζομεν, μαν Θετητα, ἐν τρισν σουργος ποστσεσι.

 

Ῥήσεις γων, Ὑποφητν σε πλαι συμβολικς, ἕνα τν αἰώνων πντων δημιουργν, προεδλωσαν νκφραστον, Θεν καΚριον, θεαρχικας ν τρισν ποστσεσιν.

Θεοτοκον

κατ' οσαν, ἀθερητος Λγος καΠαντουργς, ὤφθης τοςνθρποις νθρωπος, ἐξ γνς Θεομτορος, τν νθρωπον νακαλομενος, πρς μετουσαν τς Θετητος.

 

δη' Χερας κπετσας Δανιλ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Φς μοναρχικν κατριλαμπς, Οσα, ἄναρχε, κλλος μχανον, ἐν τκαρδίᾳ μου οκησον, καναν τς σς Θετητος, φωτοειδκακαθαρν, δεξν με κρζοντα· Ελογετε, πντα τὰ ἔργα Κυρου τν Κριον.

 

πτν ποικλων με παθν, Τρις μριστε, Μονς σγχυτε, κατς ζοφσεως λτρωσαι, τν πταισμτων κακαταγασον, μαρμαρυγας σου θεϊκας, ἵνα φαντζωμαι τν σν δξαν, καὶ ἀνυμνσε τς δξης τν Κριον.

Θεοτοκον

Νος μν ὁ ἀγννητος Πατρ, καΛγος σμμορφος, καΠνεμα σνθρονον, οσα δναμις παρξις, ὑπεροσιε νκφραστε, μεγαλουργΤρις Μονς, φρορει τν πομνην σου, τας πρεσβεαις, τς Θεοτκου, ὡς φσει φιλνθρωπος.

 

δθ' Ἅπας γηγενς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

λην νν πρς σέ, κιντν καρδαν μου κατν δινοιαν, κατς διαθσεις δέ, ψυχς πσας, κατς τοσματος, τν πλαστουργν καὶ ῥύστην μου, Μονρχα τρφωτε, καβοσοι· Σσν με τν δολν σου, πειρασμν κ παντοων καθλψεων. (Δς)

 

ψωσον μν, κανον καδινοιαν, πρς στν ψιστον, φτισον τας λμψεσιν, ἀχρντοις, Πτερ, Λγε, Παρκλητε, ὁ φς οκν πρσιτον, τς δξης λιε, φωτοκρτορ, πντοτε δοξζειν σε, τν μονρχην Θεν τρισυπστατον.

Θεοτοκον

Σσον τος ες σέ, πιστεοντας Κριε, κα καταγγλλοντας, ἄναρχον ἀΐδιον, οσαν μαν, τρα δΠρσωπα, θεαρχικκασμμορφα, τς κυριτητος, κατς θεας, δξης σου ξωσον, τας λιτας τς γνς Θεομτορος.

 

Ἡ Ὑπακοὴ Ἦχος δ'

Ττς σς παραδξου γρσεως, προδραμοσαι αΜυροφροι, τοςποστλοις κρυττον Χριστέ, ὅτι νστης ς Θες, παρχων τκσμτμγα λεος.

 

ΕΝ ΤΟΡΘΡ

 

πολυτκιονχος δ' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τφαιδρν τς ναστσεως κρυγμα, ἐκ τοῦ Ἀγγλου μαθοσαι ατοΚυρου Μαθτριαι, κατν προγονικν πφασιν πορρψασαι, τοςποστλοις καυχμεναι λεγον· σκλευται θνατος, ἠγρθη Χριστς Θες, δωρομενος τκσμτμγα λεος.

Δξα... Κανν... Θεοτοκον

Τὸ ἀπ' αἰῶνος πκρυφον, καὶ Ἀγγλοις γνωστον μυστριον, δισοΘεοτκε τοςπγς πεφανρωται, Θες ν συγχτῳ ἑνσει σαρκομενος, καΣταυρν κουσως πρ μν καταδεξμενος, δι' οὗ ἀναστσας τν πρωτπλαστον, ἔσωσεν κ θαντου τς ψυχς μν.

 

Καθσματαχος δ'

ναβλψασαι τοτφου τν εσοδον, κατν φλγα τοῦ Ἀγγλου μφρουσαι, αΜυροφροι σν τρμῳ ἐξσταντο λγουσαι· ρα κλπη, ὁ τΛστῇ ἀνοξας Παρδεισον, ἆρα γρθη, ὁ καπρπθους κηρξας τν γερσιν, ἀληθς νστη Χριστς Θες, τοςν δπαρχων ζων καὶ ἀνστασιν.

Δξα... Κατεπλγη ωσφ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

κουσίᾳ σου βουλῇ, Σταυρν πμεινας Σωτρ, καὶ ἐν μνματι καινῷ, ἄνθρωποι θεντο θνητοί, τν διλγου τπρατα συστησμενον· θεν δεσμευθες ὁ ἀλλτριος, θνατος δεινς σκυλεετο, καοἱ ἐν δῃ ἅπαντες κραγαζον, τζωηφρῳ Ἐγρσει σου· Χριστς νστη, ὁ ζωοδτης, μνων ες τος αἰῶνας.

Κανν... Θεοτοκον

Κατεπλγη ωσφ, τὸ ὑπρ φσιν θεωρν, καὶ ἐλμβανεν ες νον, τν ππκον ετν, ἐν τῇ ἀσπρσυλλψει σου Θεοτκε, βάτον ν πυρὶ ἀκατφλεκτον, ῥάβδον αρν τν βλαστσασαν, καμαρτυρν Μνστωρ σου καφλαξ, τοςερεσιν κραγαζε· Παρθνος τκτει, κα μεττκον, πλιν μνει παρθνος.

 

Ταχπροκατλαβε

νστης ς θνατος, ἀπτοῦ ᾅδου Σωτρ, συνγειρας τν κσμον σου, τῇ Ἀναστσει τσῇ, Χριστὲ ὁ Θες μν, ἔθραυσας ν σχϊ, τοθαντου τκρτος, ἔδειξας λεμον, τν νστασιν πσι· διό σε καδοξζομεν, μνε Φιλνθρωπε.

Δξα... Κατεπλγη ωσφ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

κ τν νω κατελθών, τν ψωμτων Γαβριλ, κατπτρα προσελθών, ἔνθα πτρα τς ζως, λευχειμονν νεκραγαζε τας κλαιοσαις· Πασασθε μες, τς θρηνδους κραυγς, ἔχουσαι εί, τεσυμπθητον· ν γρ ζητετε κλαουσαι, θαρσετε, ὡς ληθς ξεγγερται· διβοτε, τοςποστλοις, ὅτι νστη Κριος.

Κανν... Θεοτοκον, ὅμοιον

Κατεπλγησαν γνή, πντες γγλων ο χοροί, τΜυστριον τς σς, κυοφορας τφρικτν, πς τπντα συνχων νεματι μνῳ, ἀγκλαις ς βροτς, τας σας συνχεται, καδχεται ρχν Προαινιος, καγαλουχεται σμπασαν τρφων, πνον φτχρησττητι, κασὲ ὡς ντως, ΘεοΜητρα, εφημοντες δοξζουσι.

 

Ἡ Ὑπακοὴ Ἦχος δ'

Ττς σς παραδξου γρσεως, προδραμοσαι αΜυροφροι, τοςποστλοις κρυττον Χριστέ, ὅτι νστης ς Θες, παρχων τκσμτμγα λεος.

 

Οἱ Ἀναβαθμο

ντφωνον Α'

κ νετητς μου πολλπολεμεμε πθη, ἀλλ' ατς ντιλαβοῦ, κασσον Σωτρ μου.

 

Ομισοντες Σιν, ασχνθητε πτοΚυρου· ς χρτος γρ, πυρὶ ἔσεσθε πεξηραμμνοι.

Δξα... Κανν...

γίῳ Πνεματι πσα ψυχζωοται, κακαθρσει ψοται λαμπρνεται, ττριαδικΜονδι εροκρυφως.

ντφωνον Β'

κκραξσοι Κριε, θερμς κ βθους ψυχς μου, κμο γενσθω, πρς πακον τ θεῖά σου τα.

 

πτν Κριον λπδα πς τις κεκτημνος, ὑψηλτερος στί, πντων τν λυποντων.

Δξα... Κανν...

γίῳ Πνεματι, ἀναβλζει ττς χριτος εθρα, ἀρδεοντα, ἅπασαν τν κτσιν πρς ζωογοναν.

ντφωνον Γ'

καρδα μου πρς σΛγε ψωθτω, καοδν θλξει με, τν το κσμου τερπνν πρς χαμαιζηλαν.

 

πτν μητρα ατοῦ, ὡς χει τις στοργν, ἐπτΚυρίῳ θερμτερον φλτρον χρεωστομεν.

Δξα... Κανν...

γίῳ Πνεματι, θεογνωσας πλοτος, θεωρας κασοφας· πντα γρ ν τοττπατρα δγματα, ὁ Λγος κκαλπτει.

 

Προκεμενον

νστα Κριε, βοθησον μν, καλτρωσαι μς, ἕνεκεν τς δξης τοῦ ὀνματς σου.

Στχ. Θες, ἐν τος σν μν κοσαμεν.

 

Κανν ναστσιμος.

Ποημα ωννου το Δαμασκηνοῦ.

 

δα' Ἦχος δ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Θαλσσης, τὸ ἐρυθραον πλαγος, ἀβρχοις χνεσιν, ὁ παλαις πεζεσας σραλ, σταυροτποις Μωσως χερσί, τοῦ Ἀμαλκ τν δναμιν, ἐν τῇ ἐρμῳ ἐτροπσατο».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ψθης, τν μετραν κπτωσιν, ἐπανορθομενος, ἐν τῷ ἀχρντξλτοΣταυροῦ, τν ν ξλῳ ἰώμενος, πανωλεθραν Δσποτα, ὡς γαθς καπαντοδναμος.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ν τφῳ, σωματικς, ἐν δδμετψυχς ς Θες, ἐν ΠαραδεσδμετΛστοῦ, καὶ ἐν θρνῳ ὑπρχες Χριστέ, μετΠατρς καΠνεματος, πντα πληρν ὁ ἀπεργραπτος.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

σπρως, ττοΠατρς βουλματι, ἐκ θεου Πνεματος, τν τοΘεοσυνεληφας Υἱόν, κα σαρκὶ ἀπεκησας, τν κ Πατρς μτορα, καδι' ἡμς κ σοῦ ἀπτορα.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος, οὗ ἡ Ἀκροστιχς:

"Ανον ωννης μελιηδα τταρτον δει".

 

Ερμςνοξω τστμα μου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ρρήτπροστξει σου, πεζοπλωτρα δέξατο, ἡ ἄβατος θάλασσα, ἠπειρωθεσά ποτε, Ἰσραηλίτην λαν κεκονιμένον, ἐξόδιον δοντα μνον σοι Κύριε.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι

.

Ἰάσω τσντριμμα, τς νθρωπότητος Κριε, τθείῳ σου αματι, ἀνασκευσας ατν, κασυντριψας, δυνστην ν σχϊ, τν πλαι συντρψαντα, σοτπλαστοργημα.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Νεκρν ξανστασις, δινεκρσεως γγονας· σχς γρ φρηται τς θανατσεως, ὁμιλσασα, ζωταωνίῳ, τπντων δεσπζοντι, σεσαρκωμνΘεῷ.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ραος πρτερος, τν ορανων Δυνμεων, ὁ θεῖός σου γγονεν, οκος ὁ ἔμψυχος, ἡ ἐν μτρσε, βαστσασα Παρθνος, τὸ ὄρος τὸ ἅγιον σοτοΘεοῦ ἡμν.

 

Κανν τς Θεοτκου, οὗ ἡ Ἀκροστιχς σν τος Ερμος:

"Τταρτος μνος τπανευκλεεΚρῃ."

 

Ερμς Τρισττας κραταιος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

σεσθησαν λαοί, ἐταρχθησαν θνη, βασιλεαι κραταιαδέ, ἔκλιναν γνή, ἐκ τοφβου τοτκου σου· λθε γρ Βασιλες μου, κακαθελε τν τραννον, κατν κσμον φθορς λυτρσατο.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τσκνωμα ατοῦ, ὁ οκν ν ψστοις, τος βροτος συγκαταβς, ἡγασε Χριστς, καὶ ἀσλευτον δειξε· μνη γρ μεττν τκον, παρθενας κειμλιον, ἡ τν Κτστην τεκοσα διμεινεν.

 

δγ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Εφρανεται πσοί, ἡ Ἐκκλησα σου Χριστκρζουσα· Σμου σχς Κριε, κακαταφυγκαστερωμα».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Τξλον ττς ζως, ἡ νοητκαὶ ἀληθς μπελος, ἐπΣταυροκρμαται, πσιν μβροσαν πηγζουσα.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ς μγας, ὡς φοβερς, ὡς ττοῦ ᾅδου καθελν φραγμα, καὶ ὡς Θες φθαρτος, νν σωματικς ξεγγερται.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σμνη τοςπγς, τν πρ φσιν γαθν πρξενος, Μτηρ Θεογγονας· θεν σοι τΧαρε, προσγομεν.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Τος σος μνολγους Θεοτκε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

οῦ ἀναμστους μοι ὁ ὄφις, ὀδντας νπειρε Σωτρ, ος Παντοκρτορ Δσποτα, ἥλοις χειρν σου θλασας, ὅτι οκ στιν γιος, Ἁγων πλν σου φιλνθρωπε.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

ρθης φιλνθρωπε βουλσει, ἐν τφνεκρς ζωοποις, καπλας νεπτασας, ᾅδου τας π' αἰώνων ψυχας, ὅτι οκ στιν γιος, Ἁγων πλν σου φιλνθρωπε.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

νροτος ρουρα ρθης, τν στχυν τεκοσα τς ζως, τν πσι τος μετχουσιν, ἀθανασας πρξενον, τν ν γοις γιον, ἁγως ναπαυμενον.

 

Τς Θεοτκου

φ' ὕψους κατλθες ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ῥύπτεται βροτν οσα, δισοῦ ὁμιλσασα, ἀστκτθείῳ πυρί, ὡς γκρυφας Πναγνε Παρθνε, ἐν σοὶ ἄρτος ξοπτηθεσα, τκασὲ ἀλβητον, διαφυλξαντι.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τίς ατη ἡ ὄντως πλησον τοΘεοῦ, ὡς περβσα παντα, τ τν γγλων τγματα; Ἡ μνη ν τκλλει τς παρθενας, οα Μτηρ λμπουσα, τοΠαντοκρτορος.

 

δδ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐπαρθντα σε δοσα ἡ Ἐκκλησα, ἐπΣταυροτν λιον τς δικαιοσνης, ἔστη ν ττξει ατς, εκτως κραυγζουσα· Δξα τδυνμει σου Κριε».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

νελλυθας τπθη μου θεραπεσων, ἐπΣταυροτπθει τς χρντου σαρκς σου, ἣν κν φρεσας· διό σοι κραυγζομεν· Δξα τδυνμει σου Κριε.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ναμαρττου θνατος γεγευμνος, ζωοποιοτε σματος τοσοῦ ἐπαξως, Δσποτα νενκρωται, ἡμες δβομν σοι· Δξα τδυνμει σου Κριε.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

πειρογμως κυησας Παρθνε, καμεττκον φθης παρθενεουσα πλιν· θεν σιγτοις φωνας, τ χαρσοΔσποινα, πστει διστκτκραυγζομεν.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Τν νεξιχναστον θεαν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Νενομοθετημνος ν σραλ, σΧρισττν νομοθετσαντα, Θεν οκ γνω, ἀλλ' ὡς νομον Σταυρῷ, παρανομν προσπηξεν, ὁ νομοθεσας νξιος.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

τεθεωμνη σου Στερ ψυχή, ᾅδου θησαυρος προνομεσασα, τς π' αἰῶνος, συνανστησε ψυχς, τζωηφρον σμα δέ, πσιν φθαρσαν πγασε.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Στν ειπρθενον καὶ ἀληθῆ, πντες Θεοτκον δοξζομεν, ἣν προετπου, τθεπτΜωϋσῇ, ἀκαταφλκτως Πναγνε, βάτος τπυρὶ ὁμιλσασα.

 

Τς Θεοτκου

καθμενος ν δξ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Συνανεστρφη νθρποις, ὁραθες ὁ ἀόρατος, ἐν μορφῇ ὑπρχων, τς καταλπτου Θετητος, καμορφωθες κ σοΚρη τὸ ἀλλτριον, τος εδτας σε, σζει γνν Θεομτορα.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

πεδξατο ν λῃ, ἡ Παρθνος τν ϋλον, ἐν μεθξει λης, βρφος ξ ατς χρηματσαντα· θεν ν δο οσαις ες γνωρζεται, σαρκοφρος Θες, καβροτς περοσιος.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Μεττκον σε παρθνον, ὁ παρθνον οκσας σε, κατεχθες σπρως, Λγος καΘες διεσσατο, καὶ ἐν ττκτειν παρθνον διεφλαξεν, ὡς Δεσπτης καΔημιουργς πσης κτσεως.

 

δε'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ΣΚριμου φς, ες τν κόσμον λλυθας, φς γιον πιστρφον, ἐκ ζοφδους γνοας, τος πστει νυμνοντάς σε.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ΣΚριε πρς γν, συμπαθς κατελλυθας, σὺ ὕψωσας τν πεσοσαν, τν νθρπων οσαν, ἐν ξλῳ ἀναρτμενος.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σὺ ᾖρς μου Χριστέ, τν πταισμτων τὸ ἔγκλημα, σὺ ἔλυσας τς δνας, τοθαντου Οκτρμον, τθείᾳ Ἀναστσει σου.

 

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σὲ ὅπλον ρραγς, κατ' ἐχθρν προβαλλμεθα, σὲ ἄγκυραν καὶ ἐλπδα, τς μν σωτηρας, Θενυμφε κεκτμεθα.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

ξστη τσμπαντα ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

δξατο λον σε, ᾅδης ὁ ἄφρων στματι· ξλγρ παγντα σε θρσας, λγχνυγντα, ἄπνουν τν ζντα Θεν, ψιλν λογσατο βροτν, ἔγνω πειραθες δσοῦ, τν σχν τς Θετητος.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Λυθντα φιλνθρωπε, σοτν ναν τοσματος, τφος μερισμενος καὶ ᾅδης, ἄκοντες μφω δκας εσπρττονται, ὁ μν τν γων σου ψυχς, σματα δὲ ἕτερος, συνεκπμπων θνατε.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

δονν πεπλρωται, ἡ τοΠροφτου πρρρησις· σγρ πειργαμε Παρθνε, ἔσχες ν μτρτν ππντων Θεν, καττοκας χρονον Υἱόν, πσι τος μνοσσε, τν ερνην βραβεοντα.

 

Τς Θεοτκου

Ννναστσομαι ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Οκον τς δξης σε, ὄρος Θεοῦ, ἅγιον γνή, νμφην παστδα, ναν γισματος, ὁ Υἱὸς τοΘεοῦ ἐν σοοκσας, καπαρδεισον τρυφς, ἀϊδου μν εργσατο.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σρκα ξ αματος παρθενικοῦ, εληφας Χριστέ, ἄσπορον χραντον, καὶ ἐνυπστατον, λογικν κανοερν, ἐμψυχωμνην, ἐνεργθελητικν, ατοδσποτον, καατεξοσιον.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τραννον φρνημα παρθενική, ᾔσχυνε γαστρ· βρφος σπδων γρ, τργλην ψυχλεθρον, ἐξηρενησε χειρί, καὶ ἀποσττην, ἀλαζνα καθελών, τν πιστν τος ποσν πταξεν.

 

δς'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Θσω σοι, μετφωνς ανσεως Κριε, ἡ Ἐκκλησα βοσοι· κ δαιμνων λθρου κεκαθαρμνη, τδι' οκτον, ἐκ τς πλευρς σου εσαντι αματι».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

νλθες, ἐν Σταυρδυναστεαν ζωσμενος, κασυμπλακες ττυρννῳ, ὡς Θες ξ ψους κατρραξας, τν δμ δέ, ἀητττῳ, παλμῃ ἀνστησας.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

νστης, ἐξαστρπτων ραος κ τφου Χριστέ, καδιεσκδασας πντας, τος χθρος τθείᾳ σου δυναστείᾳ, κατπντα, ὡς Θες, εφροσνης πλρωσας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

θαμα, τν πντων θαυμτων καιντερον! ὅτι Παρθνος ν μτρᾳ, τν τσμπαντα περιποντα, ἀπειρνδρως, συλλαβοσα, οκ στενοχρησεν.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

λθον ες τβθη τς θαλσσης ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Δινοιξε φρυγγα ὁ ᾅδης, κακαταππωκμε, καψυχν πλτυνεν ὁ ἄφρων, ἀλλ' ὁ Χριστς, καταβς νγαγε, τν ζων μου ς φιλνθρωπος.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Ἑάλω θνατος θαντω· γρ θανν νστη, ἀφθαρσαν μοι δεδωρημνος, ἐμφανισθες, Γυναιξπροσφθγγεται, τν χαρν δὲ ὁ ἀθνατος.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

στκτου Θετητος χωρον, ἡ καθαρνηδς σου, ἀναδδεικται Θεοτκε, ᾗ ἀδες, ορανν τΤγματα, ἀτενσαι οδεδνηνται.

 

Τς Θεοτκου

ατς

Πλαι μν πτησεν ὁ ὄφις, καὶ ἐθαντωσμε, διτς προμτορς μου Εας, νν δὲ Ἁγνή, δισοῦ ὁ πλσας με, ἐκ φθορς νεκαλσατο.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

βυσσός σε βυσσον ρρτως, τς εσπλαγχνας Κρη, ἐκλεκτν νδειξε θαυμτων· καγρ κ σοῦ, ἀστραπΘετητος, μαργαρτης Χριστς λαμψε.

 

Κοντκιονχος δ'

πεφνης σμερον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Σωτρ καὶ ῥύστης μου, ἀπτοτφου, ὡς Θες νστησεν, ἐκ τν δεσμν τος γηγενες, καπλας δου συντριψε, καὶ ὡς Δεσπτης νστη τριμερος.

 

Οκος

Τν ναστντα κ νεκρν Χριστν τν ζωοδτην, τριμερον κ τφου, καπλας τοθαντου σμερον συνθλσαντα, τδυνμει τατοῦ, τν δην τε νεκρσαντα, κατκντρον τοθαντου συντρψαντα, κατν δμ σν τΕὔᾳ ἐλευθερσαντα, ὑμνσωμεν πντες ογηγενες, εχαρστως βοντες ανον κτενς. Ατς γρ ς μνος κραταις Θες, κα Δεσπτης νστη τριμερος.

 

δζ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἐν τκαμνῳ, Ἀβραμιαοι Παδες τΠερσικῇ, πθεσεβεας μλλον, ἢ τφλογί, πυρπολομενοι κραγαζον· Ελογημνος εἶ, ἐν τΝατς δξης σου Κριε».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Πρς φθαρσαν, ἡ ἀνθρωπτης νακκληται, θείῳ λουσαμνη αματι τοΧριστοῦ, εχαρστως ναμλπουσα· Ελογημνος εἶ, ἐν τΝατς δξης σου Κριε.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ς ζωηφρος, ὡς Παραδεσου ραιτερος, ὄντως καπαστδος πσης βασιλικς, ἀναδδεικται λαμπρτερος, Χριστὲ ὁ τφος σου, ἡ πηγτς μν ναστσεως.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Ττοῦ Ὑψστου, ἡγιασμνον θεον σκνωμα Χαρε· δισογρ δδοται χαρά, Θεοτκε τος κραυγζουσιν· Ελογημνη σὺ ἐν γυναιξν, ὑπρχεις Πανμωμε Δσποινα.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Οκ λτρευσαν τκτσει ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ταπενωσας, ἐν ξλῳ ἀναρτμενος, ὄμμα μετωρον, καὶ ἐπηρμνην φρν, ες γν καταββληκας, σσας τν νθρωπον περμνητε, ὁ τν Πατρων Κριος, καΘες ελογητς εἶ.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Τδυνμει σου, τκρας μν ψωσον, τν λατρευντων σοι, ὁ ἀναστς κ νεκρν, καὶ ᾅδου κενσας πρν, τν πολυνθρωπον, πλοτον Δσποτα, ὁ τν Πατρων Κριος, καΘες ελογητς εἶ.

Τριαδικν

Στχ. γα Τρις Θες λησον κα σσον μς.

 

Ῥήσεσι, θεαις πμενοι, δοξζομεν μαν Θετητα, ὡς ν λαμπσι τρισν, ἀσγχυτον τμητον, αγλην νσπερον, τν φωτζουσαν, πσαν τν κτσιν ψλλουσαν, ὁ Θες ελογητς εἶ.

 

Τς Θεοτκου

Νοι τρες ν Βαβυλνι ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

λκει με πρς μνδαν, πθου τοπαρθενικοῦ, τπρ τὸ ἐγκρδιον, βον τΜητρκαΠαρθν· Ελογημνη Κριος, μετσοτν Δυνμεων.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

περτρα τν κτισμτων, ὤφθης ς τν Ποιητν, τεκοσα καΚριον· διό σοι βοΘεοτκε· Ελογημνη Κριος, μετσοτν Δυνμεων.

Τριαδικν

Στχ. γα Τρις Θες λησον κα σσον μς.

 

Κυριτητσε μαν, σβων ν γιασμος, τρισν διαρετον μνῶ, τρισυπστατε φσις· Ελογημνη κρζων σοι, ἡ τπν διϊθνουσα.

 

δη'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Χερας κπετσας Δανιλ, λεντων χσματα, ἐν λκκῳ ἔφραξε, πυρς δδναμιν σβεσαν, ἀρετν περιζωσμενοι, οεσεβεας ρασταί, Παδες κραυγζοντες· Ελογετε, πντα τὰ ἔργα Κυρου τν Κριον».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Χερας κπετσας ν Σταυρῷ, τὰ ἔθνη παντα πισυνγαγες, καμαν δειξας Δσποτα, Ἐκκλησαν νυμνοσν σε, τος πγς καορανοῦ, συμφνως ψλλουσιν· Ελογετε, πντα τὰ ἔργα Κυρου τν Κριον.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Λευχεμων ρθη γυναιξί, τῷ ἀπροστφωττς ναστσεως, καταστραπτμενος γγελος. Τί τν ζντα ν ττφβον, ἐπιζητετε ς θνητν, ὄντως γρθη Χριστς, ᾧ βομεν· Πντα τὰ ἔργα μνετε τν Κριον.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σμνη ν πσαις γενεας, Παρθνε χραντε, Μτηρ δεχθης Θεοῦ, στς Θετητος γγονας, ἐνδιατημα Πανμωμε, μφλογισθεσα τπυρί, τοῦ ἀπροστου φωτς· θεν πντες σέ, ελογομεν, Μαρα Θενυμφε.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Παδας εαγες ν τκαμν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν δικον βλπουσαν σφαγν σου, ἡ κτσις κατηφισα πωδρετο· γς ταρασσομνης γρ, ζφον ς μτιον, μελαμβαφς ὁ ἥλιος περιεβλλετο, ἡμες δέ σε παστως μνομεν, καὶ ὑπερυψομεν Χριστες τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

συγκαταβάς μοι μχρις δου, καπσιν δοποισας τν νστασιν, αθις ναββηκας, ἄρας με π' ὤμων σου, κατΠατρπροσγαγες· θεν κραυγζω σοι· Τν Κριον μνετε τὰ ἔργα, καὶ ὑπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας.

Τριαδικν

Στχ. γα Τρις Θες λησον κα σσον μς.

 

Νον πρτον καατιον πντων, Πατρα μνον νατιον δοξζομεν, Λγον τε τν ναρχον, Πνεμα τΠαρκλητον, ἕνα Θεν καΚριον, καποιητν τοπαντς, Τριδα συμφυπροσκυνοντες, καὶ ὑπερυψοντες ες πντας τος αἰῶνας.

 

Τς Θεοτκου

Λυτρωττοπαντς Παντοδναμε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

κ πλευρς τοῦ Ἀδμ πλαστουργσας σε, ἐκ τς σς παρθενας σεσρκωται, ὁ τν πντων Κριος, ὃν μνοντες βομεν· Πντα τὰ ἔργα, ελογετε μνετε τν Κριον.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ν σκηνῇ Ἀβραμ θεσατο, τὸ ἐν σοΘεοτκε μυστριον· τν γρ Υἱόν σου σαρκον, ὑπεδξατο μλπων· Πντα τὰ ἔργα, ελογετε μνετε τν Κριον.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

σαρθμους Τριδος δισωσε, ττς σς παρθενας προχραγμα· ν γρ παρθνοις σμασι, κατεπτουν τν φλγα, Κρη βοντες· Ελογετε μνετε τν Κριον.

 

δθ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Λθος χειρτμητος ρους, ἐξ λαξετου σου Παρθνε, ἀκρογωνιαος τμθη, Χριστς συνψας τς διεστσας φσεις· διὸ ἐπαγαλλμενοι, σΘεοτκε μεγαλνομεν».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

λον με νεληφας λος, ἐν συναφείᾳ ἀσυγχτῳ, ὅλμοι διδος Θες μου, τν σωτηραν διτοπθους σου, ὁ ἐν Σταυρῷ ὑπμεινας, σωματικς δι' εσπλαγχναν πολλν.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Οσομαθητακαθορντες, ἀνεγμνον σου τν τφον, κα τς θεοφρους σινδνας, κεκενωμνας τῇ Ἀναστσει σου, σν τῷ Ἀγγλῳ ἔλεγον· ντως γγερται Κριος!

Τριαδικν

Στχ. γα Τρις Θες λησον κα σσον μς.

 

Μονδα μν θεας οσας, ἀλλ' ὑποστσεων Τριδα, πντες οπιστοπροσκυνομεν, ἐν συγχτοις τας ποστσεσιν, ἰσοσθενῆ ὁμτιμον, ἣν εσεβοντες μεγαλνομεν.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

πας γηγενς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Δλτς δμ, ἑρπσας ὁ ὄφις με, ελεν αχμλωτον, πρς τν τοΚρανου δέ, κρατστην πτραν τοτον δφισεν, ὁ Παντοκρτωρ Κριος, καθπερ νπιον, τς τρυφς δέ, αθις μοι τν εσοδον, διξλου Σταυροῦ ἀνεπτασεν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

θου κραταιά, ἐχθροῦ ὀχυρματα, νν ες ρμωσιν, τπαναλκεσττδέ, χειρτν πλοτον τοτου διήρπασας, ἐκ κενενων δου με, συναναστσας Χριστέ, κατν πλαι, ἄμετρα καυχμενον, ὡς γελοον παιζμενον δειξας.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

θι τοπτωχοῦ, λαοσου τν κκωσιν, ἐπισκεψμενος, τσυμπαθεσττδέ, κακραταισου χειρδυνμωσον, τν σταυροφρον νακτα κατβλασφμων χθρν, ἐξελσθαι, σοτν περιοσιον, κληρουχαν Χριστὲ ὡς φιλνθρωπος.

 

Τς Θεοτκου

Κρυπτν θεον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ρμεν ς κρνον σε, τῇ ἁλουργδι, βεβαμμνην χραντε, τοθεου Πνεματος, τν κανθν ν μσῳ ἐκλμπουσαν, καεωδας πληροσαν, τος σγνησως μεγαλνοντας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ευστν προσλαβμενος, βροτεαν φσιν, ἐκ τς σς Πανμωμε, γαστρς ὁ ἄφθαρτος, ἐν αυτῷ ἀνδειξεν, ἄρρευστον δι' εσπλαγχναν· διό σε ς Θεοτκον μεγαλνομεν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

πντων δεσπζουσα, τν ποιημτων, τλασου δρησαι, τς νκης τρπαια, τν δυσμεντεθεσα πσπονδον τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἵνα σε ς Θεοτκον μεγαλνωμεν.

 

 Ες τος Ανους, Στιχηρὰ Ἀναστσιμα

χος δ'

σταυρν πομείνας καθνατον, καὶ ἀναστς κ τν νεκρν, παντοδναμε Κριε, δοξζομν σου τν νστασιν.

 

ν τσταυρσου Χριστέ, τς ρχαας κατρας λευθρωσας μς, καὶ ἐν τθαντσου, τν τν φσιν μν τυραννσαντα, διβολον κατργησας, ἐν δτῇ Ἐγρσει σου, χαρς τπντα πλρωσας· διβομν σοι, ὁ ἀναστς κ τν νεκρν, Κριε δξα σοι.

 

ΤσΣταυρΧριστΣωτρ, ὁδγησον μς πτν λθειν σου, καὶ ῥῦσαι μς, τν παγδων τοῦ ἐχθροῦ, ὁ ἀναστς κ τν νεκρν, ἀνστησον μς πεσντας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἐκτείνας τν χερσου, φιλνθρωπε Κριε, τπρεσβείᾳ τν γων σου.

 

Τν Πατρικν σου κλπων, μχωρισθες μονογενς Λγε τοΘεοῦ, ἦλθες πγς διφιλανθρωπαν, ἄνθρωπος γενμενος τρπτως, καΣταυρν καθνατον πμεινας σαρκί, ὁ ἀπαθς τΘετητι, ἀναστς δὲ ἐκ νεκρν θανασαν παρσχες τγνει τν νθρπων, ὡς μνος παντοδναμος.

τερα Στιχηρά, Ἀνατολικά.

Θνατον κατεδξω σαρκί, ἡμν θανασαν πραγματευσμενος Σωτρ, καὶ ἐν τφῳ ᾤκησας, ἵνα μς τοῦ ᾅδου λευθερσς, συναναστσας αυτῷ, παθν, μν ς νθρωπος, ἀλλ' ἀναστς ς Θες. Διτοτο βομεν· Δξα σοι ζωοδτα Κριε, μνε Φιλνθρωπε.

 

Πτραι σχσθησαν Σωτρ, ὅτε ν τΚρανίῳ ὁ Σταυρς σου πγη, ἔφριξαν δου πυλωροί, ὅτε ν τμνημείῳ ὡς θνητς κατετθης· καγρ του θαντου καταργσας τν σχν, τος τεθνεσι πσιν φθαρσαν παρσχες, τῇ Ἀναστσει σου Σωτρ. Ζωοδτα Κριε δξα σοι.

 

πεθμησαν Γυνακες, ἰδεν σου τν νστασιν, Χριστὲ ὁ Θες· λθε προλαβοσα Μαρα Μαγδαληνή, ερε τν λθον ποκυλισθντα τομνματος, κατν γγελον καθεζμενον καλγοντα· Τί ζητετε τν ζντα μεττν νεκρν; ἀνστη ς Θες, ἵνα σστσμπαντα.

 

Ποῦ ἐστιν ησος, ὃν λογσασθε φυλττειν; επατε ουδαοι, ποῦ ἐστιν, ὃν θκατε ν τμνματι, τν λθον σφραγσαντες, δτε τν νεκρν, οτν ζων ρνησμενοι, δτε τν ταφντα, ἢ πιστεσατε τῷ ἀναστντι, κν μες σιγσητε τοΚυρου τν γερσιν, ο λθοι κεκρξονται, μλιστα ὁ ἀποκυλισθες κ τομνματος. Μγα σου τὸ ἔλεος! Μγα τμυστριον τς οκονομας σου! Σωτρ μν δξα σοι.

 

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

 

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ 

Μακριοι οἱ ἐλεμονες, ὅτι ατοὶ ἐλεηθσονται.

 

Διξλου ὁ Ἀδμ, Παραδεσου γγονεν ποικος, διξλου δΣταυροῦ, ὁ Λστς Παρδεισον κησεν· μν γρ γευσμενος, ἐντολν θτησε το ποισαντος, ὁ δσυσταυρομενος, Θεν μολγησε τν κρυπτμενον. Μνσθητμου βον, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

Μακριοι οκαθαροτκαρδίᾳ ὅτι ατοτν Θεν ψονται.

 

Ὁ ὑψωθες ν τΣταυρῷ, κατοθαντου λσας τν δναμιν, καὶ ἐξαλεψας ς Θες, τκαθ΄μν χειργραφον Κριε, Λστοτν μετνοιαν, καὶ ἡμν παρσχου μνε φιλνθρωπε, τος πστει λατρεουσι, Χριστὲ ὁ Θες μν, καβοσσοι· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

Μακριοι οερηνοποιοί, ὅτι ατουοΘεοκληθσονται.

 

Τχειργραφον μν, ἐν τΣταυρτλγχδιρρηξας, καλογισθες ν τος νεκρος, τν κεσε τραννον δησας, ῥυσμενος παντας, ἐκ δεσμν τοῦ ᾅδου τῇ Ἀναστσει σου, δι' ἧς φωτσθημεν, φιλνθρωπε Κριε, καβομν σοι· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

Μακριοι οδεδιωγμνοι νεκεν δικαιοσνης, ὅτι ατν στιν βασιλεα τν ορανν.

 

σταυρωθες καὶ ἀναστς, ὡς δυνατς κ τφου τριμερος, κατν πρωτπλαστον δμ, ἐξαναστσας μνε θνατε, κμες μετνοιαν, ἐπιστρψαι Κριε καταξωσον, ἐξ λης καρδας μου, καὶ ἐν θερμτπστει εκραυγζειν σοι· Μνσθητμου Σωτρ, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

Μακριοί ἐστε ταν νειδσωσιν μς, καδιξωσι, καεπωσι πν πονηρν ῥῆμα καθ΄μν ψευδμενοι νεκεν μοῦ.

 

Δι' ἡμς ὁ ἀπαθς, παθητς γνετο νθρωπος, καὶ ἑκουσως ν Σταυρῷ, προσηλωθες μς συνανστησε· δικαδοξζομεν, σν τΣταυρτΠθος κατν νστασιν, δι' ὧν νεπλσθημεν, δι' ὧν κασζμεθα νακρζοντες· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

 

Χαρετε καὶ ἀγαλλισθε, ὅτι μισθς μν πολς ν τος ορανος.

 

Τν ναστντα κ νεκρν, κα ττοῦ ᾅδου κρτος σκυλεσαντα, καὶ ὁραθντα γυναιξί, Μυροφροις λγοντα· Χαρετε, πιστοδυσωπσωμεν, ἐκ φθορς λυτρσασθαι τς ψυχς μν, κραυγζοντες πντοτε, Λστοτοεγνμονος τν φωνν πρς ατν. Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.

Δξα...

Τν Πατρα καΥἱόν, κατΠνεμα πντες τὸ Ἅγιον, ὁμοφρνως οπιστοί, δοξολογεν ξως εξμεθα, Μονδα Θετητος, ἐν τρισν πρχουσαν ποστσεσιν, ἀσγχυτον μνουσαν, ἁπλν διαρετον καὶ ἀπρσιτον, δι' ἧς κλυτρομεθα, τοπυρς τς κολσεως.

Κανν... Θεοτοκον

Τν Μητρα σου Χριστέ, τν ν σαρκὶ ἀσπρως τεκοσν σε, καΠαρθνον ληθς, καμεττκον μενασαν φθορον, ατήν σοι προσγομεν, ες πρεσβεαν Δσποτα πολυλεε, πταισμτων συγχρησιν, δρησαι πντοτε τος βοσσοι· Μνσθητι καὶ ἡμν, ἐν τΒασιλείᾳ σου.