ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΛ Α΄ ΗΧΟΣ

 

Τῼ
ΣΑΒΒΑΤΕΣΠΕΡΑΣ

 

ΕΝ ΤΜΙΚΡΕΣΠΕΡΙΝ

 

Στιχηρὰ Ἀναστσιμα τς κτωχου

 

χος πλ. α'

Διτοτιμου σου ΣταυροΧριστέ, διβολον σχυνας, καδιτς ναστσες σου, τκντρον τς μαρτας μβλυνας, καὶ ἔσωσας μς, ἐκ τν πυλν τοθαντου, δοξζομν σε Μονογενς. (Δς)

 

ο τν νστασιν διδος τγνει τν νθρπων, ὡς πρβατον πσφαγν χθη, ἔφριξαν τοτον οἱ ἄρχοντες τοῦ ᾍδου, καὶ ἐπρθησαν πλαι δυνηρα· εσελλυθε γρ Βασιλες τς δξης Χριστς, λγων τοςν δεσμος· ξλθετε, κατοςν τσκτει, ἀνακαλπτεσθε.

 

Μγα θαμα! ὁ τν ορτων Κτστης, διφιλανθρωπαν σαρκπαθών, ἀνστη ὁ ἀθνατος. Δετε πατριατν θνν, τοτον προσκυνσωμεν· τγρ ατοεσπλαγχνίᾳ ἐκ πλνης υσθντες, ἐν τρισν ποστσεσιν, ἕνα Θεν μνεν μεμαθκαμεν.

Δξα... κανν ... Θεοτοκον

Δογματικνχος πλ. α'

Τν θεοπρεπῆ, κασεβσμιον Κρην τιμσωμεν, τν πρτιμον τν Χερουβεμ· γρ Δημιουργς τν λων, ἐνανθρωπσαι βουληθες, ἐν ατῇ ᾤκησεν φρστως. Ὢ ξνων πραγμτων, καπαραδξων μυστηρων! τίς οκ κπλαγῇ ἐν τοτῳ ἀκουτισθες; ὅτι Θες νθρωπος γγονε, κατροπή, ἐν ατοχ πρξε; κατς παρθενας πλας διλθε, καμεωσις ν ατοχ πελεφθη; καθς προφτης λγει· νθρωπος τατην οδιοδεσει ποτέ, εμμνος Κριος Θες σραλ, ὁ ἔχων τμγα λεος.

 

ΣτιχηρΠροσμοια τς Θεοτκου

Χαροις σκητικν ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Στν Σαρκωθντα Σωτρα Χριστν, κατν ορανν μχωρισθντα, ἐν φωνας σμτων μεγαλνομεν, ὅτι σταυρν καθνατον κατεδξω, διτγνος μν, ὡς φιλνθρωπος Κριος, σκυλεσας δου πλας, τριμερος νστης, σζων τς ψυχς μν.

 

Στχ. Μνησθσομαι τοῦ ὀνματς σου ν πσ γενεκαγενεᾷ.

 

Χερας πανατενω πρς σέ, καὶ ῥυπαρχελη νογω πρς δησιν, κακμπτω καρδας γνυ, κα νοητς τν ποδν, σοτν παναχρντων νν φπτομαι, Ἁγνκαπροσππτω σοι, τς δνας μου ασαι, τχρνιμου, τπολλκαὶ ἀνατα, ἀγαθτητι, σθερπευσον τραματα, ῥῦσαι ξ ρωμνων με, ἐχθρν ορτων τε, κοφισον Κρη τβρος, τς αθυμας μου, ὅπως σε, ὑμνκαδοξζω, δι' ἧς ερατο κσμος, τμγα λεος.

 

Στχ. κουσον, θγατερ, καὶ ἴδε, κακλνον τος σου, καὶ ἐπιλθου τολαοσου κατοοκου τοΠατρς σου.

 

Χαροις τν Υἱὸν τοΘεοῦ, ἀνερμηνετως συλλαβοσα Πανμωμε, κατοτον σαρκτεκοσα, τκαθ' ἡμς ληθς, ἐκ τν σν αμτων προσλαβμενον, ψυχν νοερν τε, καατεξοσιον χοντα· νελλιπς γρ, τν δμ νδυσμενος, διεσσατο, ἀναπλσας τν νθρωπον· θεν ν δο φσεσιν, ἡμν καταγγλλεται, ὡς κατρων δεικνων, ἐν αυττν νργειαν, Χριστς ν δυσπει, τας ψυχας μν δοθναι, τμγα λεος.

 

Στχ. Τπρσωπν σου λιτανεσουσιν οπλοσιοι τολαοῦ.

 

Χαροις καλλονὴ Ἰακβ, ἣν ξελξατο Θες, ἣν γπησεν, ἡ θρα τν σζομνων, ἡ φλογοφρος λαβς, τς ρς λσις Παντευλγητε, γαστρ θεοχρητε, πεπτωκτων νρθωσις, ἁγιωτρα, Χερουβεμ κατς κτσεως, ὑπερχουσα, δυσθερητον ραμα, ἄκουσμα τκαιντατον, ἀνκφραστον λλημα, ἅρμα τοΛγου, νεφλη, ἐξ ς ντειλεν λιος, ἡμς καταυγζων, τος ν σκτει καπαρχων, τμγα λεος.

Δξα... κανν ... Θεοτοκον

Απερσοπροφητεαι πληρθησαν, Παρθνε γν· μν γάρ σε τν Προφητν, Πλην προηγρευσεν ν δμ, βλπουσαν κατὰ ἀνατολς, ἐν οδες διλθεν, εμὴ ὁ σς πλαστουργς, κατοκσμου παντς, ὁ δβάτον πυρφλεγομνην, ὅτι ν σοὶ ᾤκησε τπρ τς Θετητος, καὶ ἄφλεκτος μεινας, ἄλλος ρος γιον, ἐξ οὗ ἐτμθη λθος ὁ ἀκρογωνιαος, ἄνευ χειρς νθρπου, καὶ ἐπταξε τν εκνα το νοητοΝαβουχοδονσορ. Ἀληθς μγα καπαρδοξον, τὸ ἐν σομυστριον, ὑπρχει Θεομτορ! Διό σε δοξζομεν· δισογρ γγονεν, ἡ σωτηρα τν ψυχν μν.

 

πολυτκιονχος πλ. α' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν συνναρχον Λγον ΠατρκαΠνεματι, τν κ Παρθνου τεχθντα ες σωτηραν μν, ἀνυμνσωμεν πιστοκαπροσκυνσωμεν, ὅτι ηδκησε σαρκί, ἀνελθεν ν τσταυρῷ, καθνατον πομεναι, καὶ ἐγεραι τος τεθνετας, ἐν τῇ ἐνδξῳ Ἀναστσει ατοῦ.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον

Χαρε πλη Κυρου ἡ ἀδιδευτος, χαρε τεχος κασκπη τν προστρεχντων ες σέ, χαρε χεμαστε λιμν καὶ Ἀπειργαμε, ἡ τεκοσα ν σαρκτν Ποιητν σου καΘεν, πρεσβεουσα μὴ ἐλλεπς, ὑπρ τν νυμνοντων, καπροσκυνοντων τν Τκον σου.

 

ΕΝ ΤΜΕΓΑΛΕΣΠΕΡΙΝ

 

Διτοτιμου σου ΣταυροΧριστέ, διβολον σχυνας, καδιτς ναστσες σου, τκντρον τς μαρτας μβλυνας, καὶ ἔσωσας μς, ἐκ τν πυλν τοθαντου, δοξζομν σε Μονογενς.

 

τν νστασιν διδος τγνει τν νθρπων, ὡς πρβατον πσφαγν χθη, ἔφριξαν τοτον οἱ ἄρχοντες τοῦ ᾍδου, καὶ ἐπρθησαν πλαι δυνηρα· εσελλυθε γρ Βασιλες τς δξης Χριστς, λγων τοςν δεσμος· ξλθετε, κατοςν τσκτει, ἀνακαλπτεσθε.

 

Μγα θαμα! ὁ τν ορτων Κτστης, διφιλανθρωπαν σαρκπαθών, ἀνστη ὁ ἀθνατος. Δετε πατριατν θνν, τοτον προσκυνσωμεν· τγρ ατοεσπλαγχνίᾳ ἐκ πλνης υσθντες, ἐν τρισν ποστσεσιν, ἕνα Θεν μνεν μεμαθκαμεν.

 

σπερινν προσκνησιν προσφρομν σοι τῷ ἀνεσπρΦωτί, τῷ ἐπτλει τν αἰώνων ς ν σπτρδισαρκς, λμψαντι τκσμῳ, καμχρις δου κατελθντι, κατὸ ἐκεσε σκτος λσαντι, κατφς τς ναστσεως τοςθνεσι δεξαντι, φωτοδτα Κριε δξα σοι.

 

Τν ρχηγν τς σωτηρας μν, Χριστν δοξολογσωμεν· ατογρ κ νεκρν ναστντος, κσμος κ πλνης σσωσται, χαρει χορς γγλων, φεγει δαιμνων πλνη, Ἀδμ πεσν νσταται, διβολος κατργηται.

 

Οτς κουστωδας νηχοντο πτν παρανμων· Καλψατε Χριστοτν γερσιν, καλβετε ργρια, καεπατε, ὅτι μν κοιμωμνων, ἐκ τομνημεου συλθη νεκρς. Τίς εδε, τίς κουσε νεκρν κλαπντα ποτέ, μλιστα έσμυρνισμνον καγυμνν, καταλιπντα καὶ ἐν ττφτὰ ἐντφια ατοῦ. Μ πλανσθε ουδαοι, μθετε τς ῥήσεις τν Προφητν, καγντε, ὅτι ατός στιν ληθς, ὁ Λυτρωτς τοκσμου καΠαντοδναμος.

 

Κριε τν δην σκυλεσας, κατν θνατον πατσας, Σωτρ μν, ὁ φωτσας τν κσμον τΣταυρττιμίῳ, ἐλησον μς.

Θεοτοκον

ν τῇ Ἐρυθρθαλσστς πειρογμου Νμφης εκν διεγρφη ποτέ. ἘκεΜωϋσς διαιρτης τοῦ ὕδατος, ἐνθδε Γαβριλ πηρτης τοθαματος, ττε τν βυθν πζευσεν βρχως, Ἰσραλ, νν δτν Χριστν γννησεν σπρως Παρθνος, ἡ θλασσα μεττν προδον τοῦ Ἰσραλ, ἔμεινεν βατος, ἡ ἄμεμπτος μεττν κησιν τοῦ Ἐμμανουλ, ἔμεινεν φθορος, ὁ ὢν καπροών, καφανες ς νθρωπος, Θες λησον μς.

 

Ἀπόστιχα

χος πλ. α'

Στν Σαρκωθντα Σωτρα Χριστν, κατν ορανν μχωρισθντα, ἐν φωνας σμτων μεγαλνομεν, ὅτι σταυρν καθνατον κατεδξω, διτγνος μν, ὡς φιλνθρωπος Κριος, σκυλεσας δου πλας, τριμερος νστης, σζων τς ψυχς μν.

 

Νυγεσης σου τς πλευρς Ζωοδτα, κρουνος φσεως πσιν ξβλυσας, ζως κασωτηρας, σαρκδθνατον κατεδξω, ἀθανασαν μν δωρομενος, οκσας τφδέ, ἡμς λευθρωσας, συναναστσας αυτῷ ἐνδξως ς Θες, διτοτο βομεν· Φιλνθρωπε Κριε, δξα σοι.

 

Ξνη σου σταρωσις, καὶ ἡ ἐν δου κθοδος, Φιλνθρωπε πρχει· σκυλεσας γρ ατν, κατος πλαι δεσμους συναναστσας αυτῷ, ἐνδξως ς Θες, τν Παρδεισον νοξας, ἀπολαβεν τοτου ξωσας· δικαὶ ἡμν τος δοξζουσι τν σν τριμερον γερσιν, δρησαι λασμν μαρτιν, Παραδεσου οκτορας καταξιν, ὡς μνος εσπλαγχνος.

 

Ὁ δι' ἡμᾶς σαρκὶ πάθος δεξάμενος, κατριμερος κ νεκρν ναστς, τς σαρκς μν τπθη θερπευσον, καὶ ἀνστησον κ πταισμτων χαλεπν, Φιλνθρωπε, κασσον μς.

Θεοτοκον

Νας καπλη πρχεις, παλτιον καθρνος τοΒασιλως, Παρθνε πνσεμνε, δι' ἧς λυτρωτς μου Χριστς Κριος, τοςν σκτει καθεδουσιν πφανεν, Ἥλιος πρχων δικαιοσνης, φωτσαι θλων ος πλασε, κατ' εκνα δαν χειρτῇ ἑαυτοῦ. ΔιΠανμνητε, ὡς μητρικν παρρησαν πρς ατν κεκτημνη, ἀδιαλεπτως πρσβευε, σωθναι τς ψυχς μν.

 

πολυτκιονχος πλ. α' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν συνναρχον Λγον ΠατρκαΠνεματι, τν κ Παρθνου τεχθντα ες σωτηραν μν, ἀνυμνσωμεν πιστοκαπροσκυνσωμεν, ὅτι ηδκησε σαρκί, ἀνελθεν ν τΣταυρῷ, καθνατον πομεναι, καὶ ἐγεραι τος τεθνετας, ἐν τῇ ἐνδξῳ Ἀναστσει ατοῦ.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον

Χαρε πλη Κυρου ἡ ἀδιδευτος, χαρε τεχος κασκπη τν προστρεχντων ες σέ, χαρε χεμαστε λιμν καὶ Ἀπειργαμε, ἡ τεκοσα ν σαρκτν Ποιητν σου καΘεν, πρεσβεουσα μὴ ἐλλεπς, ὑπρ τν νυμνοντων, καπροσκυνοντων τν Τκον σου.

 

ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ

 

Κανν Τριαδικς, οὗ ἡ Ἀκροστιχς:

Κανν πμπτος Φωτττρισηλίῳ.

 

δα' Ἦχος πλ. α'

Ερμςππον καὶ ἀναβτην ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Κρτος τς νιαας, κατρισηλου μορφς, ἀνυμνοντες βομεν· Τν νον μν καταγασον, Θεπαντοδναμε, καπρς τν σν Δσποτα, μετερισον δξαν φραστον.

 

νω σε τν γγλων, δικοσμοι νοεροί, ἀσιγτως μνοσιν, ἐν τρισαγοις σμασι, μονδα τρισριθμον, καΤριδα σμμορφον, ὑπεροσιον παντοδναμον.

 

Νκταρ τς σς γπης, γλυκτατον φωτουργν, τψυχμου παρσχου, Τρις Μονς ρχφωτε, καθεαν κατνυξιν, καθαρτικν Δσποτα, πολυλεε πσης κτσεως.

Θεοτοκον

σπερ πτν πκον, κατλθεν ψοφητί, ορανθεν Παρθνε, ὁ ὑετς ν μτρσου, ὁ θεος καὶ ἔσωσε, ξηρανθεσαν πασαν, τν νθρπων τν φσιν χραντε.

 

δγ' Ὁ πξας π' οδενς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Νοσας τς νοερς οσας πστησας, ὑμνδος παστους τς σς Θετητος, τρφωτε Θεκαπαντουργέ, ἀλλκατν πηλνων, καγηγενν δξαι τν δησιν, κατν κεσαν ς εσπλαγχνος.

 

πσης κατφσιν τροπς παρδεκτος, τοςλλοιουμνοις μν καμλπουσι, τν νεξιχναστον πηγν, τς σς γαθωσνης, πλημμελημτων δς συγχρησιν, κατν σωτηραν ς εσπλαγχνος.

 

Πατρα κατν Υἱὸν καΠνεμα δοξζομεν, ἐν παραλλκτμορφΘετητος, στν νικν κατριλαμπῆ, Κριον τν πντων, ὡς οΠροφται καὶ Ἀπστολοι, παρσοσαφς διδχθησαν.

Θεοτοκον

φνης τΜωϋσῇ ἐν βτῳ ὡς γγελος, βουλς τς μεγλης τοΠαντοκρτορος, σοτν κ Παρθνου προδηλν, σρκωσιν ΘεοΛγε, δι' ἧς μς μετεστοιχεωσας, καπρς ορανος νεββασας.

 

Κθισμα

Τν συνναρχον Λγον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

λεμων πρχεις Τρις μριστε· λεες γρ τος πντας ς παντοδναμος, καπανοικτρμων, συμπαθς καπολυλεος· διπροσφεγομεν πρς σέ, οἱ ἁμαρτμασι πολλος, βαρομενοι κεκραγτες· λσθητι τος σος δολοις, καὶ ῥῦσαι πντας πσης κολσεως.

Δξα... κανν ... Θεοτοκον

Παναγα Παρθνε μς λησον, τος προσφεγοντας πστει ες στν εσπλαγχνον, καατουμνους, τν θερμν σου νν ντληψιν· δνασαι γρ ς γαθή, τος πντας σζειν, ὡς οσα, Μτηρ Θεοτοῦ ὑψστου, τας μητρικας σου πρεσβεαις, ἀεχρωμνη θεοχαρτωτε.

 

δδ' Τν θεαν ννοσας σου ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Μυεται τς μις Κυριτητος, ττριφας Δανιλ, Χριστν κριτν θεασμενος, πρς τν Πατρα ἰόντα, κα Πνεμα τπροφανον τν ρασιν. (Δίς)

 

Πηλνοις τος μνοντς σε στμασι, τν περοσιον Θεν, τριαδικν ποστσεσι, μοναδικν τε τφσει, τς δξης τν γγλων ξωσον.

Θεοτοκον

Τὸ ὄρος δασκακατσκιον, ὃ εδε πρν ὁ Ἀββακομ, ἐξ οπρολθεν ὁ Ἅγιος, τν δυσθερητον Τκον δλου, σς Παρθνε συλλψεως.

 

δε' Ὁ ἀναβαλλμενος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

δι' ἀγαθτητα κτσας τν νθρωπον, κακατ' εκνα τν σν ποισας, ἐν μοκατοκησον, τρφωτε Θεμου, ὡς γαθς καεσπλαγχνος.

 

Σύ με καθοδγησον Μονς τρισλιε, πρς τρβους θεας τς σωτηρας, κατς σς λλμψεως πλρωσον, ὡς φσει Θες πειροδναμος.

 

Φς τὸ ἀδιαρετον τς μις φσεως, μεμερισμνον τος χαρακτρσι, τριλαμπς νσπερον, τν μν καρδαν, καταγασον τας αγλαις σου.

Θεοτοκον

ς κατεδε πλαι σε, Ἁγνπανχραντε, ὁ Ὑποφτης βλπουσαν πλην, πρς τφς τὸ ἄδυτον, εθύς σε πγνω, Θεοκατοικητριον.

 

δς' Μαινομνην κλδωνι ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τριφας πρχουσα, θεαρχα ποστατικς, ἑνιαα πφυκας, ὡς σμμορφος καὶ ἰσουργς, κακατ' οσαν καβολησιν. (Δίς)

 

κανς δλωσεν, ὁ Προφτης δων τΠατρί, σφωτὶ ὀψμεθα, τΠνεματι φς τν Υἱόν, ἕνα Θεν τν τρισλιον.

Θεοτοκον

Τν πταισμτων λτρωσιν, κακινδνων Δσποτα Θεέ, ἑνικκατρφωτε, κατπεμψον σος μνητας, πρεσβεαις τς Θεομτορος.

 

Κθισμα

Τν συνναρχον Λγον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ττρισλιον σλας δοξολογσωμεν, καὶ ἁπλν τν Τριδα νν προσκυνσωμεν, ὅτι φτισεν μς, καὶ ἠλησε, καὶ ἐρρσατο φθορς, τγνος παν τν βροτν, λυτρσασα κ τς πλνης, εδλων πντα τν κσμον, καΒασιλεαν μν παρσχετο.

Δξα... κανν ... Θεοτοκον

πορσας κ πντων πρς σκατφυγον, τν λπδα πντων κα τπροσφγιον, ἁμαρτωλν καταπεινν, κρζων τ· μαρτον, ἀλλ' ἐπιμνω τος χεροσιν, ἀναισθητν ὁ ἄθλιος, ἐλησόν με πρτλους, ἐπστρεψν με καὶ ῥῦσαι, πσης κολσεως τν νξιον.

 

δζ' Ὁ ὑπερυψομενος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ς λους βυσσον, κεκτημνος Κριε, καπλαγος πειρον, οκτρμον λησον, τος να σε μνοντας, τριλαμπΘεν τν λων. (Δίς)

 

Τν περινητον, ἑνικν κατρφωτον, Θεόν σε καΚριον, ὑμνοντες βομν σοι· Παρσχου τος σος δολοις, ἱλασμν μαρτημτων.

Θεοτοκον

Ῥάδαμνον βλστησας, τΠατρσυνναρχον, ἄνθος τς Θετητος, βλαστν συναδιον, Παρθνε τν διδοντα, τν ζων πσιν νθρποις.

 

δη' Σοτπαντουργ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

να τς μις, ἀνακαλψς πλαι, σαφς Κυριτητος, τριττν πστασιν, ὤφθης Θεμου, ἐν σχματι νθρπων, Ἀβραμ μνοντι, σν κρτος νιαον.

 

Σύ με πρς τς σάς, θεουργικς κτνας, δρκειν καταξωσον, φς τὸ ἀπρσιτον, Πτερ οκτρμον, καΛγε κατΠνεμα, τοεαρεστεν σοι, ἀεΚριε πντων.

Θεοτοκον

στραψας μν, τς τρισηλου δξης, τν να Πανμνητε, Χριστν τν Κριον, πντας μυοντα τν μαν θεαρχαν, ἐν τρισπροσποις, ὑμνεν ες τος αἰῶνας.

 

δθ' Ἡσαα χρευε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Λαλιαί σε βρτειαι, κατ' ἀξαν ναρχε μονς, οσθνουσιν μνεν, πλν ς φικτν, τολμντες κ πστεως, θεαρχικσνθρονε Τρις, δξαν προσφρομεν, τσκρτει κατν ανεσιν. (Δίς)

 

σορρπδξσε, τν μονρχην τρφωτον Θεν, δοξζει τΧερουβεμ, κατΣεραφεμ, ἀχρντοις ν στμασι, μεθ' ὧν μς τος μαρτωλος, πρσδεξαι Κριε, τσν κρτος μεγαλνοντας.

Θεοτοκον

ς γνκαὶ ἄμωμος, καπαρθνος ττοκας Υἱόν, λυτρομενον μς, ἀππειρασμν, Θεν ναλλοωτον, ἀλλκανν φεσιν μν, τν παραπτσεων, τοτον δοναι καθικτευε.

 

Ἡ Ὑπακοὴ Ἦχος πλ. α'

γγελικῇ ὁρσει τν νον κθαμβομεναι, καθεϊκῇ Ἐγρσει τν ψυχν φωτιζμεναι, αΜυροφροι τοςποστλοις εηγγελζοντο. Ἀναγγελατε ν τος θνεσι, τν νστασιν τοΚυρου, συνεργοντος τος θαμασι, καπαρχοντος μν τμγα λεος.

 

ΕΝ ΟΡΘΡ

 

πολυτκιονχος πλ. α' ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν συνναρχον Λγον ΠατρκαΠνεματι, τν κ Παρθνου τεχθντα ες σωτηραν μν, ἀνυμνσωμεν πιστοκαπροσκυνσωμεν, ὅτι ηδκησε σαρκί, ἀνελθεν ν τΣταυρῷ, καθνατον πομεναι, καὶ ἐγεραι τος τεθνετας, ἐν τῇ ἐνδξῳ Ἀναστσει ατοῦ.

Δξα... Κανν ... Θεοτοκον

Χαρε πλη Κυρου ἡ ἀδιδευτος, χαρε τεχος κασκπη τν προστρεχντων ες σέ, χαρε χεμαστε λιμν καὶ Ἀπειργαμε, ἡ τεκοσα ν σαρκτν Ποιητν σου καΘεν, πρεσβεουσα μὴ ἐλλεπς, ὑπρ τν νυμνοντων, καπροσκυνοντων τν Τκον σου.

 

Καθσματαχος πλ. α'

Τν συνναρχον Λγον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν Σταυρν τοΚυρου γκωμισωμεν, τν ταφν τν γαν μνοις τιμσωμεν, κατν νστασιν ατοῦ ὑπερδοξσωμεν, ὅτι συνγειρε νεκρος, ἐκ τν μνημτων ς Θες, σκυλεσας κρτος θαντου, καὶ ἰσχν διαβλου, κατοςν δφς ντειλε.

Δξα...

Κριε, νεκρς προσηγορεθης, ὁ νεκρσας τν θνατον, ἐν μνματι τθης, ὁ κενσας τμνματα, ἄνω στρατιται τν τφον φλαττον, κτω τος π' αἰῶνος νεκρος ξανστησας, Παντοδναμε καὶ ἀκατληπτε, Κριε δξα σοι.

Κανν ... Θεοτοκον

Χαρε γιον ρος καθεοβδιστον, χαρε μψυχε βάτε καὶ ἀκατφλεκτε, χαρε μνη πρς Θεν κσμου γφυρα, ἡ μετγουσα θνητος, πρς τν αἰώνιον ζων, χαρε κρατε Κρη, ἡ ἀπειρνδρως τεκοσα, τν σωτηραν τν ψυχν μν.

 

Κριε, μεττν τριμερν σου νστασιν, κατν τν ποστλων προσκνησιν, ὁ Πτρος βα σοι· Γυνακες πετλμησαν, κγὼ ἐδειλασα. Λστς θεολγησε, κγὼ ἠρνησμην σε, ἆρα καλσεις με τολοιπομαθητν, ἢ πλιν δεξεις με λια βυθοῦ; ἀλλμετανοοντμε δξαι, ὁ Θες κασσν με.

Δξα...

Κριε, ἐν μσσε προσλωσαν, οπαρνομοι τν καταδκων, καλγχτν πλευρν σου ξεκντησαν, ὦ Ἐλεμον, ταφν δκατεδξω, ὁ λσας δου τς πλας, καὶ ἀνστης τριμερος, ἔδραμον Γυνακες δεν σε, καὶ ἀπγγειλαν ποστλοις τν γερσιν. Ὑπερυψομενε Σωτρ, ὃν μνοσιν γγελοι, ελογημνε Κριε δξα σοι.

Κανν ... Θεοτοκον

πειργαμε Νμφη θεογενντρια, ἡ τς Εας τν λπην χαραποισασα, ἀνυμνομεν οπιστοκαπροσκυνομν σε, ὅτι νγαγες μς κ τς ρχαας ρς, κανν δυσπει παστως, πανμνητε Παναγα, ες τσωθναι μας.

 

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑχος πλ. α'

    Ελογητς εἶ, Κριε, δδαξν με τδικαιματσου.

Τν γγλων δμος, κατεπλγη ρν σε, ἐν νεκρος λογισθντα, τοθαντου δΣωτρ, τν σχν καθελντα, κασν αυττν δμ γεραντα, καὶ ἐξ δου πντας λευθερσαντα.

    Ελογητς εἶ, Κριε, δδαξν με τδικαιματσου.

Τί τμρα, συμπαθς τος δκρυσιν, ὦ Μαθτριαι κιρντε; ὁ ἀστρπτων ν ττφῳ Ἄγγελος, προσεφθγγετο τας Μυροφροις. Ἴδετε μες τν τφον καὶ ᾔσθητε· Σωτρ γρ ξανστη τομνματος.

    Ελογητς εἶ, Κριε, δδαξν με τδικαιματσου.

Λαν πρωΐ, Μυροφροι δραμον, πρς τμνμσου θρηνολογοσαι· λλ' ἐπστη, πρς ατς ὁ Ἄγγελος, καεπε· θρνου καιρς ππαυται, μκλαετε, τν νστασιν δέ, Ἀποστλοις επατε.

    Ελογητς εἶ, Κριε, δδαξν με τδικαιματσου.

Μυροφροι γυνακες, μετμρων λθοσαι, πρς τμνμσου, Στερ, ἐνηχοντο. Ἀγγλου τρανς, πρς ατς φθεγγομνου· Τί μετνεκρν, τν ζντα λογζεσθε; ὡς Θες γρ, ἐξανστη τομνματος.

Δξα... Τριαδικν

Προσκυνομεν Πατρα, κα τν τοτου Υἱόν τε, κατὸ Ἅγιον Πνεμα, τν γαν Τριδα, ἐν μιτοσίᾳ, σν τος Σεραφεμ, κρζοντες τ· γιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, Κριε.

Κανν ... Θεοτοκον

Ζωοδτην τεκοσα, ἐλυτρσω Παρθνε, τν δμ μαρτας, χαρμονν δτΕὔᾳ, ἀντλπης παρσχες, ῥεσαντα ζως, ἴθυνε πρς τατην δέ, ὁ ἐκ σοσαρκωθες Θες καὶ ἄνθρωπος.

 

λληλοϊα, Ἀλληλοϊα, Ἀλληλοϊα. Δξα σοι Θες. (ἐκ γ')

 

Ἡ Ὑπακοὴ Ἦχος πλ. α'

γγελικῇ ὁρσει τν νον κθαμβομεναι, καθεϊκῇ Ἐγρσει τν ψυχν φωτιζμεναι, αΜυροφροι τοςποστλοις εηγγελζοντο. Ἀναγγελατε ν τος θνεσι, τν νστασιν τοΚυρου, συνεργοντος τος θαμασι, καπαρχοντος μν τμγα λεος.

Οἱ Ἀναβαθμο

ντφωνον Α'

ν τθλβεσθαμε Δαυϊτικς, ᾄδω σοι Σωτρ μου. Ῥῦσαμου τν ψυχν κ γλσσης δολας.

Τος ρημικος ζωμακαρα στί, θεϊκῷ ἔρωτι πτερουμνοις.

Δξα... Κανν ...

γίῳ Πνεματι, περικρατεται πντα τὰ ὁραττε σν τοςορτοις· ατοκρατς γρ ν, τς Τριδος ν στιν ψεστως.

ντφωνον Β'

Ες τὰ ὄρη ψυχὴ ἀρθμεν, δερο κεσε· θεν βοθεια κει.

Δεξισου χερ κμέ, Χριστὲ ἱπταμνη, σκαιωρας πσης περιφυλαξτω.

Δξα... Κανν ...

γίῳ Πνεματι, θεολογοντες φμεν· ΣεΘες, ζωή, ἔρως, φς, νος, σχρησττης, σβασιλεεις ες τος αἰῶνας.

ντφωνον Γ'

πτος ερηκσι μοι· Ες τς αλς προσβμεν Κυρου, χαρς πολλς πλησθες εχς ναπμπω.

ποκον Δαυδ, τφοβερτελεσιουργεται· πρ γρ κεφλγον, ἅπαντα ασχρν νον.

Δξα... Κανν ...

γίῳ Πνεματι, ζωαρχικὴ ἀξα, ἐξ οπν ζον μψυχοται, ὡς ν Πατρί, ἅμα τε καΛγῳ.

Προκεμενον

νστηθι Κριε Θες μου, ὅτι σβασιλεεις ες τος αἰῶνας.

Στχ. ξομολογσομασοι, Κριε, ἐν λκαρδίᾳ μου.

 

Κανν ναστσιμος

δα' Ἦχος πλ. α'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἵππον καὶ ἀναβτην, ες θλασσαν ρυθρν, ὁ συντρβων πολμους, ἐν ψηλβραχονι, Χριστς ξετναξεν, Ἰσραλ δὲ ἔσωσεν, ἐπινκιον μνον δοντα».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σὲ ἡ ἀκανθηφρος, Ἑβραων συναγωγή, οστοργν εεργτα, πρς σφυλξασα, μητρικν Χριστὲ ἐστεφνωσε, τν γενρχην λοντα, τς κνθης τὸ ἐπιτμιον.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

γειράς με πεσντα, τβθρῳ ἐπικληθες, ζωοδτα πττως, κατς μς δυσδους φθορς, Χριστὲ ἀνασχμενος, ἀπειρστως θεας οσας, μρμε εωδασας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Λλυται κατρα, ἡ λπη ππαυται· γρ ελογημνη, κακεχαριτωμνη, πιστος χαρν ξαντειλεν, ελογαν πσιν νθηφοροσα, Χριστν τος πρασι.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Τσωτρι Θε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τβουλσει Σταυρῷ, προσηλωθντι σαρκί, κατς ρχαας ποφσεως, τν διξλου πεσντα λευθερσαντι, ατμνῳ ᾄσωμεν, ὅτι δεδξασται.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Τῷ ἐκ τφου νεκρῷ, ἐξαναστντι Χριστῷ, κατν πεσντα συνεγεραντι, κασυνεδρίᾳ Πατρικκατακοσμσαντι, ατμνῳ ᾄσωμεν, ὅτι δεδξασται.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

χραντε Μτηρ Θεοῦ, τν σαρκωθντα κ σοῦ, καὶ ἐκ τν κλπων τοΓενντορος, μὴ ἐκφοιτσαντα Θεν, ἀπαστως πρσβευε, πσης περιστσεως, σσαι ος πλασε.

 

Κανν τς περαγας Θεοτκου, οὗ ἡ Ἀκροστιχς:

Φς τεκοσα, φτισν με Παρθνε.

 

Ερμς

ππον καὶ ἀναβτην ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Φς τκατασκηνσαν, ἐν σοΠανχραντε, καφωτσαν τν κσμον, μαρμαρυγας Θετητος, Χριστν κδυσπησον, φωτισθναι παντας, τος μνοντάς σε Μητροπρθενε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ς ραϊζομνη, τκλλει τν ρετν, ἡ κεχαριτωμνη, καλλοποιν επρπειαν, ταγλ τοΠνεματος, ὑπεδξω Πναγνε, τν τσμπαντα καλλωπσαντα.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σπλαι προτυποσα, ἡ βάτος ἡ ἐν Σινᾷ, οκ φλχθη Παρθνε, τπυρὶ ὁμιλσασα· Παρθνος γρ ττοκας, καπαρθνος μεινας, ὑπρ ννοιαν Μητροπρθενε.

 

δγ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὁ πξας π' οδενς τν γν τ προστξει σου, καμετεωρσας σχτως βρθουσαν, ἐπτν σλευτον Χριστέ, πτραν τν ντολν σου, τν κκλησαν σου στερωσον, μνε γαθκα φιλνθρωπε».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Χολν μν οἱ ἐκ πτρας τμλι θηλσαντες, τῷ ἐν τῇ ἐρμτερατουργσαντι, σοπροσενηνχασι Χριστέ, ὄξος δ' ἀνττο μννα, εεργεσαν σοι μεψαντο, παδες σραλ οἱ ἀγνμονες.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Οπλαι φωτοειδενεφλσκεπμενοι, τν ζων ν τφΧριστκατθεντο, ἀλλ' ατεξουσως ναστς, πσι πιστος παρσχες, τν μυστικς πισκιζουσαν, ἄνωθεν τοΠνεματος λλαμψιν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ΣΜτηρ Θεοῦ ἀσυνδυστως γεγνησαι, τοῦ ἐξ κηρτου Πατρς κλμψαντος, ἄνευθεν δνων μητρικν· θεν σε Θεοτκον, σεσαρκωμνον γρ κησας, Λγον ρθοδξως κηρττομεν.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Δυνμει τοΣταυρο ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

νστης κ τοτφου Χριστέ, φθορς θαντου λυτρωσμενος, τος νυμνοντας ζωοδτα, τν κοσιν σου σταρωσιν,

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

 

Μυρσαι σου τσμα Χριστέ, αΜυροφροι κατεπεγοντο, καμεροσαι πστρεφον, ἀνυμνοσασου τν γερσιν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

κτευε παστως γνή, τν σαρκωθντα κ λαγνων σου, ῥυσθναι πλνης διαβλου, τος μνοντς σε Παρθνε γνή.

 

Τς Θεοτκου

πξας π' οδενς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

κλμαξ πρς μς, κατβη ὁ Ὕψιστος, τν φθαρεσαν φσιν πανορθσασθαι, σὺ ἀριδηλτατα σεμνή, πσι νν καθωρθης· δισογρ ὁ ὑπεργαθος, κσμῳ ὁμιλσαι ηδκησε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τπλαι προορισθν, Παρθνε μυστριον, καπρτν αἰώνων προγινωσκμενον, τπντα γινσκοντι Θεῷ, χρνων νν π' ἐσχτων, ἐν τνηδύϊ σου Πανμωμε, πρας εληφς ναδδεικται.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

λθη τς ρς, τς πλαι κατκρισις, τσμεσιτείᾳ Παρθνε χραντε· πσογρ Κριος φθες, πσι τν ελογαν, ὡς περγαθος νβλυσε, μνη τν βροτν γκαλλπισμα.

 

δδ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Τν θεαν ννοσας σου κνωσιν, προβλεπτικς ὁ Ἀββακομ, Χριστὲ ἐν τρμῳ ἐβα σοι· Ες σωτηραν λαοσου, τοσσαι τος χριστος σου λλυθας».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Τς Μερρς τπικρτατα νματα, ὡς ν εκνι προτυπν, τν χραντν σου Σταυρν γαθέ, τς μαρτας νεκροντα, τν γεσιν διξλου γλκανας.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σταυρν καττοξλου τς γνσεως, κατγλυκεας δωδς, χολν Σωτρ μου προσεσαι, κατφθορς δθαντου, ταμσου τθεον ξχεας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

κτς μν συναφεας συνλαβες, ἀδιαφθρως ν γαστρί, καπρν δινσαι ττοκας, καμεττκον Παρθνος, Θεν σαρκτεκοσα πεφλαξαι.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Εσακκοα τν κον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ς πγη πγς, ἐν τΚρανίῳ ὁ Σταυρς, συνετρβησαν μοχλοί, καπυλωροαἰώνιοι, καὶ ἐβησαν· Δξα τδυνμει σου Κριε.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

ς κατλθεν Σωτρ, πρς τος δεσμους ς θνητς, συνανστησαν ατοἱ ἀπ' αἰῶνος θανντες, καὶ ἐβησαν· Δξα τδυνμει σου Κριε.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Παρθνος τεκε, κα τμητρων οκ γνω, ἀλλ μτηρ μέν στι, παρθνος δδιμεινεν· ν νυμνοντες, Χαρε Θεοτκε κραυγζομεν.

 

Τς Θεοτκου

Τν θεαν ννοσας ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Καρδίᾳ, νῷ, ψυχτε καστματι, ὁμολογν πανευσεβς, σΘεοτκον κυρως γνή, τν σωτηραν καρπομαι, κασζομαι Παρθνε πρεσβεαις σου.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

κτσας κ μὴ ὄντων τσμπαντα, ἐκ σοκτισθναι τς γνς, ὡς εεργτης ηδκησε, πρς σωτηραν τν πστει, κα πθσε μνοντων Πανμωμε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

μνοσι τν σν τκον Πανμωμε, οἱ ὑπερκσμιοι Χοροί, τσωτηρίᾳ γηθμενοι, τν ληθΘεοτκον, φρονοντων σε Παρθνε μλυντε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σὲ ῥάβδον σαας νμασεν, ἐξ ς βλστησεν μν, ὡραον νθος Χριστς Θες, πρς σωτηραν τν πστει, καπθπροστρεχντων τσκπσου.

 

δε'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ὁ ἀναβαλλμενος φς ς μτιον, πρς σὲ ὀρθρζω, κασοκραυγζω, τν ψυχν μου φτισον τν σκοτισμνην, Χριστὲ ὡς μνος εσπλαγχνος».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

τς δξης Κριος, ἐν δοξας μορφῇ, ἐπτοξλου τιμωμνος, ἑκουσως κρμαται, τν θεαν μοι δξαν, ἀφρστως προμηθομενος.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σύ με μετημφασας, πρς φθαρσαν Χριστέ, φθορς θαντου διαφθρως, τσαρκγευσμενος, καὶ ἐξανατελας τομνματος τριμερος.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σδικαιοσνην τε, καὶ ἀπολτρωσιν μν, τεκοσα Χριστν σπρως, ἐλευθραν δρασας ρς, Θεοτκε τν φσιν τοπροπτορος.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

ρθρζοντες βομν σοι ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ξτεινας τς χερας Σωτρ μν, ἐπτοξλου πντας προσκαλομενος, πρς αυτν ς φιλνθρωπος.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

σκλευσας τν δην Σωτρ μν, τταφσου, κατῇ Ἀναστσει σου, χαρς τπντα πλρωσας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Παρθνον μεττκον μνομν σε, Θεοτκε· σγρ τν Θεν Λγον, σαρκτκσμῳ ἐκησας.

 

Τς Θεοτκου

Ὁ ἀναβαλλμενος φς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

παντες Προφτασε σαφς προγγειλαν, γενησομνην ΘεοΜητρα, Θεοτκε πνσεμνε· μνη γρ ερθης γνή, τελεως μωμος.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Φωτεινν νεφλην σε τοζντος δατος, ἡμν τν μβρον τς φθαρσας, τν Χριστν μβρσασαν, τοςπεγνωσμνοις, σεμνὴ ἐπιγινσκομεν.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ς πλησον λην σε καλν καὶ ἄμωμον, ἐσφραγισμνην τπαρθενίᾳ, καθαρς γπησεν, ἐν σοὶ ὁ σκηνσας Θες, ὡς μνος εσπλαγχνος.

 

δς'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Μαινομνην κλδωνι, ψυχοφθρῳ, Δσποτα Χριστέ, τν παθν τν θλασσαν κατενασον, καὶ ἐκ φθορς, ἀνγαγμε ς εσπλαγχνος».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Ες φθορν κατλισθεν, ὁ Γενρχης, Δσποτα Χριστέ, παρηκου βρσεως γευσμενος, καπρς ζων νκται διτοπθους σου.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

ζω κατντησας, πρς τν δην, Δσποτα Χριστέ, καφθορτφθεραντι γενμενος, διφθορς πγασας τν νστασιν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Παρθνος τεκε, κα τεκοσα, ἔμεινεν γνή, ἐν χερστν φροντα τσμπαντα, ὡς ληθς παρθνος Μτηρ βαστσασα.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

κκλωσμε βυσσος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ξτεινας παλμας σου, συνγων μακρν διεσττσου, ἐθνν τσυστματα, Χριστὲ ὁ Θες μν, τζωηφρΣταυρσου ς φιλνθρωπος.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

σκλευσας τν θνατον, καπλας τοῦ ᾍδου συντριψας. Ἀδμ δὲ ὁ δσμιος, λυθες νεβα σοι· Δισωσμε δεξισου Κριε.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Βάτον σε κατφλεκτον, καὶ ὄρος καΚλμακα μψυχον, καΠλην ορνιον, ἀξως δοξζομεν, Μαρα νδοξε, ὀρθοδξων καχημα.

 

Τς Θεοτκου

Μαινομνην κλδωνι ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τοπαντς ατιος, κατεναι, πσι παρασχών, ὡς αταν σχηκε, σαρκομενος τκαθ' ἡμς, σΘεομτορ πανμωμε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

αμτων Δσποινα, ψυχοτρφων, βρουσαν πηγν, τος πιστς προστρχουσι, τσκπσου τεκλεεῖ, γινσκομν σε Πανμωμε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Σωτηρας ατιον, ζωοδτην, ττοκας μν, αωναν λτρωσιν, δωρομενον τοςληθῆ, σΘεοτκον κηρττουσι.

 

Κοντκιονχος πλ. α'

Μιμητς πρχων  ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Πρς τν δην Σωτρ μου συγκαταββηκας, κατς πλας συντρψας ς παντοδναμος, τος θανντας ς Κτστης συνεξανστησας, καθαντου τκντρον Χριστσυντριψας, καὶ Ἀδμ τς κατρας ρρσω Φιλνθρωπε· διπντες σοι κρζομεν· Σσον μς Κριε.

Οκος

κοσασαι αΓυνακες τοῦ Ἀγγλου τὰ ῥήματα, ἀπεβλοντο τν θρνον, προσχαρες γενμεναι, κασντρομοι τν νστασιν βλεπον, καὶ ἰδοΧριστς προσγγισεν ατας, λγων τ· Χαρετε, θαρσετε, ἐγτν κσμον νενκηκα, κατος δεσμους ρρυσμην· σπουδσατε ον πρς τος Μαθητς, ἀπαγγλλουσαι ατος, ὅτι προγω μς, ἐν τπλει Γαλιλαίᾳ τοκηρξαι. Διπντες σοι κρζομεν· Σσον μς Κριε.

 

δζ

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ο περυψομενος, τν Πατρων Κριος, τν φλγα κατσβεσε, τος Παδας δρσισε, συμφνως μελδοντας, ὁ Θες ελογητς εἶ».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σρκα περιθμενος, ὡς γκστρδλεαρ, τθείᾳ δυνμει σου, τν φιν καθελκυσας, ἀνγων τος βοντας· Θες ελογητς εἶ.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

τς γς τν πλετον, οσισας σστασιν, ἐν τφκαλπτεται, σαρκὶ ὁ ἀχρητος, ᾧ πντες μελδομεν· Θες ελογητς εἶ.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Μαν μν πστασιν, ἐν δυστας φσεσι, Πανμωμε ττοκας, Θεῷ ὃν σωματομενον, πντες μελδομεν· Θες ελογητς εἶ.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Ὁ ἐν καμνπυρς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

διξλου Σταυροῦ, τν τν εδλων λσας πλνην, ελογητς Θες, ὁ τν Πατρων μν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Ὁ ἀναστς κ νεκρν, κατος ν δσυνεγερας, ελογητς Θες, ὁ τν Πατρων μν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Ὁ ἐκ Παρθνου τεχθες, καΘεοτκον τατην δεξας, ελογητς Θες, ὁ τν Πατρων μν.

 

Τς Θεοτκου

Ὁ ὑπερυψομενος ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ὁ ἀπεριριστος, διαμείνας τρεπτος, σαρκκαθ' ὑπστασιν, ἡνθη ς εσπλαγχνος, ἐν σοτΠαναγίᾳ, ὁ μνος ελογημνος.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Νμφην σε πανμωμον, Θεοτκε Δσποινα, συμφνως δοξζομεν, καθρνον τοΚτστου σου, ᾧ πντες μελδομεν· Θες ελογητς εἶ.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Μτηρ τοΠαντνακτος, ἁγνισθεσα Πνεματι, Παρθνε γεγνησαι, τοσπλαστουργσαντος, ᾧ πντες μελδομεν· Θες ελογητς εἶ.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

σωσμε Κριος, Θεομτορ χραντε, σαρκς περιβλαιον, ἐκ σοπεριθμενος, ᾧ πντες μελδομεν· Θες ελογητς εἶ.

 

δη'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Σοτπαντουργῷ, ἐν τκαμνΠαδες, παγκσμιον πλξαντες, χορεαν μελπον· Πντα τὰ ἔργα, τν Κριον μνετε, καὶ ὑπερυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Στθελητν, τοσωτηρου πθους, ἀπηξω ποτριον, ὥσπερ βολητον, δο θελσεις· δυσγρ καταλλλαις, φρεις τας οσαις, Χριστες τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Σοτοπαντουργοῦ, τκαταβσει δης, Χριστκαταγλαστος, γεγονς μεσε, πντας τος πλαι, τπλννεκρωθντας, σὲ ὑπερυψοντας, ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Στν πρ νον, θεανδρικς τλγῳ, τεκοσαν τν Κριον, καπαρθενεουσαν, πντα τὰ ἔργα, Παρθνε ελογομεν, καὶ ὑπερυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Τν κ Πατρς πραἰώνων ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Τν ν Σταυρῷ ἑκουσως, τς παλμας κπετσαντα, κατδεσμτοθαντου διαρρξαντα, Χριστν τν Θεν, ἱερες μνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Τν ς νυμφον κ τφου, ἀνατελαντα Χριστν τν Θεν, καΜυροφροις φθντα, καχαρν ατας φθεγξμενον· ερες μνετε, λας περυψοτε, ες πντας τος αἰῶνας.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Τν Χερουβεμ περτρα, ἀνεδεχθης Θεοτκε γνή, ἐν τ γαστρσου τν τοτοις, ἐποχομενον βαστσασα, ὃν σν σωμτοις, βροτοδοξολογομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Τς Θεοτκου

Σοτπαντουργ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Ππαυται τανν, ἡ προπατρων λπη, χαρν τεξαμνης σου, τς Θεομτορος· θεν παστως, ὑμνομν σε Παρθνε, καὶ ὑπερυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

δει σν μν, τν σωμτων δμος, Παρθνε τν τκον σου τν κατληπτον, μαν χορεαν, στησμενοι σν πθῳ, καὶ ὑπερυψοντες, ατν ες τος αἰῶνας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

εθρον διαυγς, ἀθανασας Κρη, ἐκ σοῦ ἐξελλυθεν πντων Κριος, ῥύπον κπλνων, τν πστει σε μνοντων, καὶ ὑπερυψοντων, ες πντας τος αἰῶνας.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Θεον ληθς, καφωτοφρον θρνον, καπλκα τς χριτος, ὁμολογομν σε, Λγον Παρθνε, Πατρς ς δεξαμνην, ὃν περυψομεν, ες πντας τος αἰῶνας.

 

δθ'

Ερμς ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

«Ἡσαα χρευε, ἡ Παρθνος σχεν ν γαστρί, καὶ ἔτεκεν υἱὸν τν μμανουλ, Θεν τε καὶ ἄνθρωπον. Ἀνατολή, ὄνομα ατῷ, ὃν μεγαλνοντες, τν Παρθνον μακαρζομεν».

 

Στχ. Δξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστσει σου, Κριε.

 

Τν πεσντα νθρωπον, ἀνεδξω Δσποτα Χριστέ, ἐκ μτρας παρθενικς, ὅλος συναφθες, μνος μαρτας δέ, μμετασχών, ὅλον κ φθορς, σὺ ἠλευθρωσας, τος χρντοις σου παθμασι.

 

Στχ. Δξα τῇ ἁγίᾳ Σταυρσει σου Κριε.

 

Θεορρταματι, κενωθντι Δσποτα Χριστέ, ἐκ σς χρντου πλευρς, καζωοποιοῦ, θυσα μν ππαυται, εδωλική, πσα δὲ ἡ γῆ, σοτς ανσεως, τν θυσαν ναφρομεν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ΟΘεν σματον, οδπλιν νθρωπον ψιλν, προγαγεν ἡ ἁγνή, Κρη κασεμνή, ἀλλ' ἄνθρωπον τλειον, καὶ ἀψευδῆ, τλειον Θεν, ὃν μεγαλνομεν, σν Πατρτε κατΠνεματι.

 

Κανν Σταυροαναστσιμος

Στν πρ νον ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

Στν ν Σταυρῷ, τπθη δεξμενον, καθαντσυντρψαντα τοῦ ᾍδου τν δναμιν, ο πιστοὶ ὀρθοδξως μεγαλνομεν.

 

Στχ. Δξα σοι, ὁ Θες μν δξα σοι.

 

Στν ναστντα, ἐκ τφου τριμερον, κατν δην σκυλεσαντα, κακσμον φωτσαντα, οπιστοὶ ὁμοφρνως μεγαλνομεν.

Θεοτοκον

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Χαρε Θεοτκε, Μτηρ ΧριστοτοΘεοῦ, ὃν κησας ατησαι, πταισμτων τν φεσιν, δωρηθναι τος πστει νυμνοσ σε.

 

Τς Θεοτκου

σαα χρευε ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

ξ γνν αμτων σου, ἐτυρθη σρξ περφυς, τπντων Δημιουργῷ, καμονογενεῖ, Υἱῷ τοΓενντορος, οκ ξ νδρς, ἄνευ δσπορς, ἔννους καὶ ἔμψυχος, Θεοτκε ειπρθενε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

Νεμομνην στησας, τοθαντου σχετον ρμν, γεννσασα σαρκικς, ὄντως πρ νον, ζων τν αἰώνιον· προσβαλών, στματι πικρῷ, ᾍδης κατργηται, Παναγα Μητροπρθενε.

 

Στχ. περαγα Θεοτκε, σσον μς.

 

ν θρνκαθμενος, ὁ Υἱός σου τδεσποτικῷ, χρυσος σε ν κροσσωτος, θεαις ρετας, φαιδρς διαλμπουσαν, ἐκ δεξιν, ἔστησεν ατοῦ, νμων τασια, ὡς Μητρί σοι Παναμμητε.

 

Ανοιχος πλ. α'

Κριε, ἐσφραγισμνου τοτφου πτν παρανμων, προλθες κ τομνματος, καθς τχθης κ τς Θεοτκου, οκ γνωσαν πς σαρκθης, οἱ ἀσματο σου γγελοι, οκ σθοντο πτε νστης, οφυλσσοντς σε στρατιται· μφτερα γρ σφργισται τοςρευνσι, πεφανρωται δτθαματα, τος προσκυνοσιν, ἐν πστει τμυστριον· ὃ ἀνυμνοσιν, ἀπδος μν γαλλασιν, κατμγα λεος.

 

Κριε, τος μοχλος τος αωνους συντρψας, καδεσμδιαρρξας, τομνματος νστης, καταλιπν σου τὰ ἐντφια, ες μαρτριον τς ληθος τριημρου ταφς σου, καπρογες ν τΓαλιλαα, ὁ ἐν σπηλαίῳ τηρομενος. Μγα σου τὸ ἔλεος, ἀκατληπτε Σωτρ, ἐλησον μς.

 

Κριε, αΓυνακες δραμον πτμνμα, τοῦ ἰδεν σε τν Χριστν, τν δι' ἠμς παθντα· καπροσελθοσαι, ερον γγελον πτν λθον καθμενον, τφβκυλισθντα· καπρς ατς βησε λγων· νστη Κριος, επατε τος μαθητας, ὅτι νστη κ νεκρν, ὁ σζων τς ψυχς μν.

 

Κριε, ὥσπερ ξλθες σφραγισμνου τοτφου, οτως εσλθες κατν θυρν κεκλεισμνων, πρς τος μαθητς σου, δεικνων ατος ττοσματος πθη, ἅπερ κατεδξω Σωτρ μακροθυμσας, ὡς κ σπρματος Δαυδ, μλωπας πνεγκας, ὡς Υἱὸς δτοΘεοῦ, κσμον λευθρωσας. Μγα σου τὸ ἔλεος, ἀκατληπτε Σωτρ, ἐλησον μς.

 

Κριε, ὁ Βασιλες τν αἰώνων, καΠοιητς τν πντων, ὁ δι' ἡμς σταρωσιν, καταφν σαρκκαταδεξμενος, ἵνα μς τοῦ ᾍδου λευθερσς πντας, σ εἶ ὁ Θες μν, ἐκτς σου λλον οκ οδαμεν.

 

Κριε, τὰ ὑπερλμποντσου θαματα τίς διηγσεται; ἢ τίς ναγγελετφρικτσου μυστρια; ἐνανθρωπσας γρ δι' ἡμς, ὡς ατς θλησας, τκρτος φανρωσας τς δυνμες σου· ν γρ τΣταυρσου, τΛστΠαρδεισον νοιξας, καὶ ἐν τΤαφσου, τος μοχλος τοῦ ᾍδου συντριψας, καὶ ἐν τῇ Ἀναστσει σου, τσμπαντα πλοτισας. Εσπλαγχνε δξα σοι.

 

Μυροφροι γυνακες, τν τφον σου καταλαβοσαι, λαν πρωΐ, ἐπεζτουν σε μυρσαι τν θνατον Λγον καΘεν, κατοῦ Ἀγγλου τος ῥήμασιν νηχηθεσαι, ὑπστρεφον ν χαρᾷ, τος ποστλοις μηνσαι μφανς· τι νστης ζωτν πντων, καπαρχεις τκσμῳ ἱλασμν, κατμγα λεος.

 

Το θεοδγμονος τφου, πρς τος ουδαους οφλακες λεγον· τς μν ματαιφρονος συμβουλς! φυλττειν τν περγραπτον δοκιμσαντες, μτην κοπισατε, κρψαι τν νστασιν τοσταυρωθντος βουλμενοι, τρανς φανερσατε. Ὢ τοῦ ὑμν ματαιφρονος συνεδρου! Τί πλιν κρψαι συμβουλεεσθε, ὃ οκρπτεται; μλλον δπαρ' ἡμν κοσατε, καπιστεσαι θελσατε τν γενομνων τν λθειαν. Ἄγγελος στραπηφρος, ορανθεν κατελθών, τν λθον πεκλισεν, οτφβνεκρσει συνεσχθημεν, καφωνσας τας κραταιφροσι Μυροφροις, ἔλεγε γυναιξν· οχ ρτε τν φυλκων τν νκρωσιν, κατν σφραγδων τν διλυσιν, τοῦ ᾍδου τε τν κνωσιν; Τί τν τνκος τοῦ ᾍδου, καταργσαντα, κατοθαντου τκντρον συντρψαντα, ὡς θνητν πιζητετε; Εαγγελσασθε δταχπορευθεσαι τοςποστλοις τν νστασιν, ἀφβως κραυγζουσαι· ντως νστη Κριος, ὁ ἔχων τμγα λεος.

 

ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

 

ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ

 

Μακριοι οἱ ἐλεμονες, ὅτι ατοὶ ἐλεηθσονται.

 

Λστς ν τΣταυρῷ, Θεν ενασε πιστεσας Χριστέ, ὡμολγησσε ελικρινς κ καρδας. Μνσθητμου Κριε βον, ἐν τ βασιλείᾳ σου.

 

Μακριοι οκαθαροτκαρδίᾳ ὅτι ατοτν Θεν ψονται.

 

Τν ν τξλτοΣταυροῦ, ζων νθσαντα τγνει μν, καξηρναντα τν κ τοξλου κατραν, ὡς Σωτρα καΔημιουργν, συμφνως μνσωμεν.

 

Μακριοι οερηνοποιοί, ὅτι ατουοΘεοκληθσονται.

 

Τθαντσου Χριστέ, θαντου λυσας τν δναμιν, κασυνγειρας τος π' αἰῶνος θανντας, σὲ ὑμνοντας τν, ἀληθινν Θεν, κα Σωτρα μν.

 

Μακριοι οδεδιωγμνοι νεκεν δικαιοσνης, ὅτι ατν στιν βασιλεα τν ορανν.

 

πτμνμσου Χριστέ, παραγενμεναι Γυνακες σεμναί, ἐπεζτουν σε ζωοδτα μυρσαι, καὶ ὤφθη ταταις γγελος βον· νστη Κριος.

 

Μακριοί ἐστε ταν νειδσωσιν μς, καδιξωσι, καεπωσι πν πονηρν ῥῆμα καθ΄μν ψευδμενοι νεκεν μοῦ.

 

Σταυρωθντος σου Χριστέ, ἐν μσδο καταδκων λστν, ὁ μν ες βλασφημν σε, κατεκρθη δικαως, ὁ δὲ ἄλλος σε μολογν, Παρδεισον κησε.

 

Χαρετε καὶ ἀγαλλισθε, ὅτι μισθς μν πολς ν τος ορανος.

 

Τν ποστλων τχορῷ, παραγενμεναι Γυνακες σεμναί, ἀνεβησαν· Χριστς νστη, ὡς Δεσπτην καΔημιουργν, ατν προσκυνσωμεν.

Δξα...

Τρις μριστε Μονς, ἡ παντουργς καπαντοδναμος, ὁ Πατρ, ὁ Υἱός, κατὸ ἅγιον Πνεμα, σὲ ὑμνομεν τν ληθινν Θεν, καΣωτρα μν.

Κανν ... Θεοτοκον

Χαρε μψυχε ναΘεοῦ, καπλη διδευτε, χαρε φλεκτε καπυρμορφε θρνε, χαρε Μτηρ τοῦ Ἐμμανουλ, ΧριστοτοΘεοῦ ἡμν.